เรื่องย่อ “แค่อ้ายได้รัก”

เสก และสุทั้งสองทำงานที่บริษัทเดียวกัน แต่อยู่คนละแผนก เสก(หนุ่มอีสาน)ทำอยู่แผนกช่างซ่อมบำรุง ส่วนสุ(สาวกรุงเทพ)สมัครเข้าทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกสโตร์ ทุกวันศุกร์ ต้องมีการประชุมร่วมกันที่ออฟิตใหญ่ สุเป็นผู้หญิงมั่นทำงานเก่ง มีความรับผิดชอบสูง เธอจึงได้รับความไว้วางใจจากประธานบริษัท ให้ทำหน้าที่เลขาฯ เสกเป็นตัวแทนฝ่ายช่างต้องเข้าร่วมประชุมในวันนี้ เสกแอบปลื้มสุ(ผู้จัดการสาวสวย)อยู่ไม่น้อย แต่ทว่าไม่กล้าแสดงออก เสกมักแอบมองสุ อยู่บ่อยๆ แต่เมื่อสุหันมามอง เสกก็ต้องรีบหลบสายตาทันที ด้วยความที่เป็นหนุ่มอีสานที่แอบรักสาวกรุงเทพ เขามักโดนเพื่อนๆ ที่แผนกล้อเขาอยู่บ่อยๆว่า “เป็นหมาเห่าเครื่องบิน” ยิ่งทำให้เขาต้องเจียมตัวเองเพิ่มมากขึ้น

หลังเลิกประชุม เสกต้องนำเสนอรายการอะไหล่ให้สุที่ห้องทำงานเพื่ออนุมัติการสั่งซื้อ เป็นโอกาสที่เขาได้ใกล้ชิดกับสุ มีบางครั้งเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่เสกมักลืมตัวแอบสบตาสุ แต่ก็ต้องรีบหลบสายตากลับมาคุยเรื่องงานต่อ เพราะสุเป็นคนทำงานจริงจัง แต่เหมือนว่าเขาอยากจะสื่อสารให้สุรู้ว่า เขาแอบรักแอบปลื้มเธอมากขนาดไหน แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมา เพราะเขา รู้ตัวดีว่า ถึงแม้ว่าสุ จะไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา อาจจะรู้หรือไม่รู้ก็ได้ว่า เสกนั้นแอบรักเขา ด้วยบุคลิกของสุ เป็นคนจริงจังในเวลาทำงาน อาจจะไม่แสดงออกว่าสุคิดยังไงกับเขา เสกก็รู้ดีว่าเขาไม่มีสิทธิที่เรียกร้องอะไรจากสุ เพราะเป็นรักฝ่ายเดียว เขาขอแค่เพียงได้รักสุได้ใกล้ชิดบ้าง เวลาคุยเรื่องงาน เขาก็มีความสุขมากพอแล้ว

หลังจากคุยเรื่องงานเสร็จ เสกออกมาจากห้องทำงานของสุเขาเดินผ่านบอร์ดประชาสัมพันธ์หน้าออฟิต มองเห็นภาพถ่ายของสุติดอยู่ที่บอร์ด ซึ่งเป็นภาพที่สุกำลังยิ้มร่าเริงสดใส ขณะร่วมทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ เสกจ้องไปที่ภาพของสุครู่หนึ่ง แล้วมองซ้ายมองขวา เห็นว่าไม่มีใครเดินผ่านมาทางนี้ เขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปของสุบันทึกเก็บไว้ แล้วพรางเดินก้มหน้าเดินยิ้มมองดูมือถือกลับแผนก

เย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน สุเดินผ่านแผนกช่างที่เสกทำงานอยู่ เพื่อจะไปขึ้นรถรับส่งพนักงานที่ลานจอด ชาญเพื่อนของเสกที่อยู่แผนกเดียวกับเขา ได้ตะโกนเสียงดัง...! เหมือนว่าอยากให้สุ ที่กำลังเดินมาได้ยินด้วย “ไอ้เสก ไอ้เสก..! ผู้จัดการคนสวยเอ็งมาแล้ว” สุเขิน..แล้วพรางหันมาส่งยิ้มให้เสก รีบเดินไปขึ้นรถ คล้ายกับส่งสัญญาณว่าตัวสุเองก็รู้ว่า เสกแอบรักเขาอยู่เหมือนกัน

ค่ำคืนแล้ว..แต่ทว่าในใจเขายังคงนึกถึงแววตาและรอยยิ้มของสุ เสกหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อเปิดดูรูปของสุที่ถ่ายไว้เมื่อตอนกลางวันอีกครั้ง ราวกับว่าเขากำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความรัก ยากที่เขาจะข่มตาหลับลงได้ แม้เป็นค่ำคืนที่เงียบงัน เขาจ้องมองรูปภาพรอยยิ้มและแววตาของสุ ทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น เหมือนทำให้เขาดูมีพลังขึ้นมา จนลืมปัญหามากมาย และความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานไปในทันที เสกบรรจงจูบลงเบาๆ ไปที่รูปของสุบนมือถือ.. ตาเคลิ้มเผลอนอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ทั้งที่หน้าจอยังเปิดรูปของสุค้างไว้อยู่

วันเสาร์หลังเลิกงาน เวลาเดิมที่หน้าแผนกฯ เสกเก็บเครื่องมือเรียบร้อยเตรียมตัวจะกลับบ้าน แต่วันนี้เขาไม่เห็นสุผู้จัดการคนสวยของเขา เดินผ่านมาทางหน้าแผนกฯ เขาถามเพื่อนๆ ก็ไม่มีใครเห็นผ่านมา เสกคิดว่าสุคงกลับไปแล้ว จึงเดินไปแตะบัตรพนักงานที่ประตูหน้าฯ แล้วก็เดินไปรอรถที่หน้าบริษัท

เสกฯยืนรอรถอยู่ที่หน้าบริษัท ไม่นานนักเขาเห็นสุและเพื่อนๆ เดินออกมาจากบริษัท แล้วไปขึ้นรถเก๋งคันใหม่ป้ายแดง ที่จอดรออยู่ด้านหน้าประตูทางออก สุนั่งด้านหน้าแล้วรถก็ขับออกไป เสกยืนมองรถเก๋งคันนั้น ค่อยๆวิ่งไกลออกไป จนสุดสายตา เสียงหัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกสับสน ฝืนบอกกับใจตัวเองว่า “วันที่เราต้องพบกับความเป็นจริง..มันมาถึงแล้วใช่ไหม วันที่เขาต้องอกหัก โดยทั้งที่ยังไม่ได้บอกรักกับเธอเลย”

เย็นวันจันทร์หลังเลิกงาน เสกยืนรอรถอยู่ที่เดิม สักพักมีรถเก๋งคันเเดียวกันที่มารับสุ จอดตรงหน้าเขา พักหนึ่งกระจกข้างด้านตรงข้ามคนขับก็ค่อยๆลดลง สุร้องทักไปพร้อมรอยยิ้ม “จ๊ะเอ๋.! พี่เสก..” จะกลับด้วยกันไหม เดี่ยวสุไปส่ง.. เสกนิ่งไปพักหนึ่ง จึงตอบตกลงแล้วขึ้นรถไปกับสุ

รถจอดติดไฟแดงนานพอสมควร ภายในรถมีเสียงเพลงเบาๆ พอจับใจความได้ว่าเป็นเพลง “แค่อ้ายได้รัก” ทั้งคู่ต่างสงวนท่าทีว่าใครจะพูดอะไรไหม จนเพลงจบสักพักเสกหลุดปากถามสุไปว่า “สุ นี่รถใครเหรอสวยดี” สุ ยิ้ม..แล้วตอบว่า “รถสุเองจ้า..ทางศูนย์เขาให้ไปรับเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว แต่สุไม่ว่าง..เลยให้น้องชายไปรับแทน” เสกตัวเบาใจพองโต..เหมือนกับยกภูเขาออกจากอก.. นั่งนิ่งไปครู่หนึ่ง สุหัวเราะเบาๆ แล้วพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเข้มๆ ว่า “พี่เสก..แอบรักสุจริงหรือเปล่า.. ถ้าพี่ไม่บอก.. สุจะรู้ได้ยังไงละ ต้องรักจริงๆ นะไม่งั้นเจอดีแน่..!” พร้อมชี้นิ้วมาทางเสก เมื่อเขาได้ยินสุพูดอย่างนั้น..ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม..และความสมหวัง..หัวใจเต้นรั่ว หน้าแดง แล้วมองหน้าสุ ยกมือตะเบะพร้อมพูดเสียงดังว่า “ครับผม..ท่านผู้จัดการ”
(จบ)


เรื่องย่อ “แค่อ้ายได้รัก”

เรื่องย่อ “แค่อ้ายได้รัก”