ลืมแล้วฤๅ

[อ้ายมีเหตุผล]

โอนอ..นับแต่มื้อ หมากพร้าว สิได้ห่างฮามสวน
ดอกลำดวน สิห่างไกลไลต้น
คนสิ ไลลืมถิ้ม มูลมังของเก่า
มรดกแต่เค้า สิสูญเศร้าเสื่อมสลาย แล้วฤๅ

แอกสิได้ พรากพ้น หนีจากคอค.ว.ย (ควาย)
กวยตาแหลว สิห่างมอนลืมม้อน
แตงสิ จรจากค้าง หญ้านางสิถิ่มอุ่ม
ผักอีฮุม สิถิ่มต้น คนถิ่มเซื้อเหล่าแนว แล้วฤๅ

เผียบดั่งแก้ว มณีค่าควรแพง
หากบ่หันมาแยง ส่วยสีสรงล้าง
เพียงแค่ วางเอาไว้ สิสดใสเฮืองฮุ่ง เป็นฤๅ
ฝากแด่ ฝูงพี่น้อง ในห้องให้ฮิ่นตรอง เอาถ่อนฯ