คะนิง

[อ้ายมีเหตุผล]

โอนอ..หนาวเทื่อนี้ เป็นที่ทัวระมาน เดนอ
ยามลมพานโชยพัด ผ่านพะโยมเฮียวไม้
ใจเฮียมข้า คะนิงหาแฮงฮอด
คนเคยกอดแต่กี้ เดี๋ยวนี้หน่ายลืม แล้วฤๅ

ความปลาบปลื้ม ปางก่อนตอนกก
เจ้ายังสาธยายยก ฮักเฮียมแฮงอ้าย
เพ-ลากรายเหิงล้ำ ควมคำยังจำจื่อ บ่เด
ย่านแม่นคือลมผ่านไม้ พอให้เนิ้งเหนี่ยวนำ

พี่นี้ คึดอ่ำล้ำ นำแต่อนงค์นาง
คือเผิ่งคึดต่อดาง คะนิงนางกะโดยด้าม
ยามห่างหน้า ในอุราเอ้าอั่ง เดนอ
จักว่ายังฮักอ้าย หือใจย้ายไปฝ่ายเขา แล้วนอ คำเอยฯ