ปลูกทุเรียน


ปลูกทุเรียน


ปลูกทุเรียน


ภาพตอนถมดินแล้วใหม่ๆ หว่างหลังต้นปี


ที่ดินติดทางดำขาดสองไร่อยู่นิดเดียว ถมแล้วถมอีก มาปีนี้ถมไปประมาณเก้าสิบห้าเปอร์เซนต์ของพื้นที่
เหลือด้านหน้าติดทางและตามขอบที่มีต้นยูคา พ่อตาเพิ่นย้านทับเหง่ายูคาละมั้งครับ ตัดขายแล้วค่อยโซ่นออก

ที่ดินที่ถมไว้ปลูกบ้าน แต่เงินที่เตรียมไว้ปูกบ้านหลอยไปทางอื่นบ่ได้ปลูกบ้านหาแนวอื่นปลูกแทน
ปลูกหมากทุเรียนพอได้กินกะของกับแบ่งพี่แบ่งน้องไปซั้นละ

แวะกลางดงถามเบี้ยทุเรียนเบี้ยบ่ใหญ่ปานได๋สองร้อยกว่า ถามอีกร้านสามร้อย ต้นที่ยอดสูงเพียงหัวห้าร้อย
แล่นรถเปล่ากลับบ้าน ถึงหนองกี่เลี้ยวขวาเข้าหนองกี่ไปออกโนนสุวรรณเจอร้านขายทุเรียนโลเก้าสิบจอดรถ
เลือกเอาหน่วยใหญ่ที่สุดสองหน่วยตกสิบสองโล แกะออกได้เนื้อทุเรียนแบบบ่เป็นที่พอใจปานได๋ หน่วยใหญ่
แต่ยังบ่ทันแก่คักเปลือกหนาจักหน่อย ขับรถไปเรื่อยๆ ผ่านบ้านขลุงไผ่เลี้ยวขวาไปออกบ้านน้อยอุบลตรงไป
ทางปะคำสิไปออกละหานทรายไปเขาพนมรุ้งครับ ผ่ากลางบ้านปลื้มพัฒนาเจอร้านต้นไม้ร้านน้อยๆ ถอยรถ
คืนมาแล้วกะเห็นต้นกล้าทุเรียนหมอนทองดังใจหมาย ต้นใหญ่เติบเพิ่นติดราคาไว้ต้นสองร้อยเจ็ดสิบ เอ เดี๋ยว
กลับบ้านไปเบิ่งหม่องปลูกก่อนสิปลูกได้จักต้นเพราะอยู่บ่ไกลกัน อีกสองมื้อแล่นรถกลับมาปะคำไปบ้านปลื้ม
ฝนตกตลอดทาง แถวอำเภอปะคำจังหวัดบุรีรัมย์ไปถึงบ้านปลื้มพัฒนาดินเพิ่นดีดินไฮ่ดินแดง เริ่มมีสวนผลไม้
หลายอย่างแล้วครับ สวนลำไยหลายสวน สวนหมากไม้ต่างๆ ขนุนทุเรียนมะละกอปนกันไป ในอนาคตอยากกิน
ผลไม้สำหรับชาวอีสานแล้วบ่ต้องแล่นไปไกล แค่ชายแดนอีสานตอนล่างนี่กะสิมีสวนทุกอย่างให้ได้เลือกหา

ไปถึงร้านขายเบี้ยทุเรียนปรากฏว่าหนานต้นกล้าทุเรียนแปนเอิดเติด เพิ่นมาเอาไปหมดเมื่อตอนเช้านี้ครับอ้าย
เหลือเลือกเขาอยู่สิบต้น มื้ออื่น พรุ่งนี้พ่อเพิ่นสิแล่นลงไปจันท์กลับมาถึงตอนแลงอ้ายค่อยมาเลือกใหม่กะได้
อาจสิได้ต้นงามๆ กว่าซุมนี้ ลูกชายเจ้าของแผงกล้าไม้บอก ผมเดินวนไปวนมา ถ้ามาใหม่ต้องหยุดงานต่ออีก
บ่ได้ปลูกเป็น เอาทั้งหมดที่มีนี่ละหลุดได้บ่ เอาสิบต้นเพิ่นหลุดให้ ได้เบี้ย 250 แล้วได้ละมุดกระสวยมาเล
ขนุนทวายไว้ต้มซุบ มะเฟืองหวาน เงาะ บักม่วงมันเดือนเก้าอย่างละต้นสองต้น อีกคนหนึ่งย่างวนต้ะเบี้ย
มะยงชิด พอก่อนมันแพงเงินสิบ่พอ รวมค่าน้ำมันไปกลับห้าพันพอดี สิปลูกอยู่ปลูกกินเองกะลงทุนบ่หน่อย


ปลูกทุเรียน


ปลูกทุเรียน


หน้าตาเบี้ยทุรียนหมอนทองราคา 270 บาท ครับ


ขอกล่าวถึงเล็กน้อยสำหรับผู้ที่ตั้งใจสิปลูกพืชผักหมากไม้ ผมเคยซื้อมะเฟืองหวานอยู่ตามงานเกษตรเบี้ย 140
แผลที่ทาบกิ่งยังบ่ติดสนิทเลยครับ ผมมาเจออยู่ร้านนี้ต้นแข็งแรงกว่า 40 บาท ถ้าปลูกแล้วติดร้อยสี่สิบบ่แพง
แต่ถ้าปลูกแล้วลืมรดน้ำละ ต้นที่ว่าผมกะตายแล้วเลยได้ซื้อใหม่สองต้น ละมุดกระสวยมาเลต้นสูงระดับหน้าอก
ราคาต้นละ 90 บาท ผมซื้อมาจากอีกเจ้าหนึ่ง 200 มีที่ดินแล้วว่าอยากปลูกอยู่ปลูกกินเอง ในเมื่อเฮาบ่มีพันธุ์
พืชต่างๆ ในมือต้องไปซื้อผู้เพิ่นมี ต้นไม้ที่คนต้องการหลายๆ ราคาถีบขึ้นๆ จากพอเพียงกลายเป็นการลงทุนไป
ลงทุนซื้อที่ดิน ลงทุนขุดบ่อ ถมดินปรับดินไถดิน ลงทุนปุ๋ยลงทุนแรงงาน แถมยังต้องมาลงทุนพันธุ์พืชแพงๆอีก
ทุเรียนกิโลละ 150 แพงคักยุ่แต่บ่ต้องลงทุนเป็นหมื่นแล้วบ่ต้องถ่าอีกจักยามได๋ ผัดสิเอ้ดให้เซาอยากปลูกอยู่
ปลูกกินซ้ำว้า เพกาเตี้ยเบี้ย 40 ผู้ลังคนกะขายฮอดแปดสิบฮอดร้อย จากประสบการณ์ผมเบิดเงินไปนำต้นกล้า
พันธุ์ไม้ไปเป็นหมื่นบาทแล้ว กะญ้อนอยากปลูกอยู่ปลูกกินนี่ละ ปลูกแล้วตาย ปลูกแล้ววัวควายกัดเหยียบย่ำ
โรคเพลี้ยหนอนแมลง สำหรับคนที่อยู่ในเมืองแต่อยากปลูกพืชผักเล็กๆน้อยๆไว้บ้านนอก ไว้ถ่ากลับไปเบิ่ง
ไปชื่นชมยามไปยามพ่อแม่พี่น้องยามเทศกาล เพราะเฮาบ่มีเวลาได้ดูแลรักษายุ่ตลอดปลูกแล้วฝากผู้อื่นเบิ่งให้
โอกาสที่ต้นไม้ของเฮาสิรอดกับจะตาย โอกาสตายมีเปอร์เซนต์หลายกว่ากะว่าได้ ผมมีประสบการณ์มาแล้ว
เลยว่าให้หาเบิ่งหลายๆหม่องหลายๆร้าน บ่แน่ใจโทรไปถาม หาข้อมูลหลายๆ เดี่ยวนี้แหล่งข้อมูลหลายยุ่ดอก
มีรถกะขับล่องหาเบิ่งตางไปเที่ยวไปเล่น ที่ผมไปเจอร้านที่ว่าเพราะผมขับรถเลาะเบิ่งเส้นทางและเผื่อเจอร้าน
ขายต้นไม้นำนั้นละ เส้นอำเภอโนนสุวรรณไปออกอำเภอปะคำบ่เคยผ่านจักเที่ย ทั้งๆที่บ่ไกลบ้านพ่อตา

อยากปลูกต้นไม้ให้ใจเย็นๆหาร้านกล้าไม้ที่ราคาบ่แพง เพราะมันคือการลงทุนครับ


ปลูกทุเรียน


เอาเบี้ยทุเรียนมาลงปลูกกลางป่าหญ้าได้แปดต้น อีกสองต้นจักเสียใสจ้อยสงสัยมีคนลักตอนฝนตกหว่างคืน
พ่อตาเพิ่นยังเสียดายหญ้าหวาน ที่ดินถมใหม่ๆงามๆ แนวหญ้าหวานย่ายก่อนเลย เพิ่นว่าดินที่ถมหน้าเป็นของลูก
กะจริงแต่ดินข้างล่างยังเป็นของเพิ่น หญ้าเพิ่นอยู่ล่างเลยเขียวงามก่อน ปลูกแซมกันไปผู้หนึ่งอยู่เทิงผู้หนึ่งอยู่ลุ่ม

ทุเรียนแถบรอบเขาพนมรุ้งผมยังบ่เห็นมีแม้แต่ต้นเดียว มีคนปลูกปีสองปีที่ผ่านมาผมได้ไปเห็นนำเพิ่นอยู่ครับ
ผ่านไปบ่พอปีปรากฏว่าเดสสะมอเร่ ตายเรียบ เจ้าหนึ่งปลูกรอบสองไปต้ะต้นปี ผมเองพึ่งสิลองปลูกนำเพิ่น
แต่ใจคิดอยากปลูกตั้งแต่ราคาทุเรียนเริ่มขยับตัวเมื่อสองสามปีที่ผ่านมา แต่ติดปัญหาบ่มีที่ดินสิปลูกนำเพิ่น


ปลูกทุเรียน


นอกจากทดลองปลูกทุเรียนไว้กินเองสิบต้นซาวต้น ความตั้งใจเดิมที่ขอถมที่นาเพิ่นเพิ่มเป็นสองไร่กะญ้อน
อยากปลูกอยู่ปลูกกิน ปลูกหลายๆอย่างที่กินเป็นประจำ ได้ชะอมไปมัดหนึ่งแต่ยังขาดเพกาเตี้ยแคเตี้ยผักติ้ว
เห็นต้นกระถินอยู่หลังบ้านสางหลาง หลายๆต้นแตกหง่าเป็นง่าม เอ ตัดไปเฮ้ดค้างบักโต่นซะบ้อ ลองเบิ่งเป็น
ตะได้กินคือเพิ่นบ่ บาดขี่รถกายใสเห็นของเพิ่นละจอดเบิ่งดีคัก บาดนี่มีหม่องปลูกแล้วสิคือบ่ ตัดต้นกระถิน
อยู่มื้อหนึ่งครับ เช้ากลางวันเย็น แล้วแบกไปเฮ้ดค้างอีกมื้อหนึ่ง เช้าและบ่าย โอ้เฮ้ดบ่ยากดอกเว่ยแค่ก่นหลุม
แล้วเอาหลักไปปักโกยดินลงปลายด้ามเสียมทั่งๆให้แน่น เอาไม้โตยาวๆก่ายก่วยกันไปกันมาเอาเคียไม้เอา
เชือกฟางมัดแน่นดีอิ้งติ้ง

เสร็จค้างแล้วแล่นไปตลาดหาแนวผักบักบวบบักโต่นบักป้องแป้งมาขุดหลุมหยอดนำเสา และเฮ้ดค้างสำหรับ
ปลูกบักแตงกวาบักแตงร้านบักถั่วฝักยาวปลูกแกมกันอย่างละหน่อยอีกค้างหนึ่ง

พยายามหาที่ปลูก มีใจรัก มีทุนเล็กน้อย เจียดเวลา ลงมือทำ เหน็ดเหนื่อยแลกกับกิจกรรมที่เฮาอยากทำ
ลงมือทำแล้วค่อยที่ยวกลับมาเบิ่งผลงานเจ้าของ

จะได้กินบ่ได้กินพืชผักธรรมชาติเทวบุตรเทวดาคงสิบ่ใจดำกับเฮาปานได๋ตี้
ปลูกไว้ให้พ่อแม่เพิ่นซ่อยเบิ่ง ออกดอกออกผลกะให้พ่อแม่พี่น้องเพิ่นเก็บไปกิน
ตัวเองได้แค่ความสุขจากกิจกรรมวันหยุดยามไปย่ามบ้านกะพอแล้วครับ

บ้านในฝัน บ่ทันมีบ้านปลูกสวนผักสวนผลไม้ล่วงหน้าไปก่อน