. ....สั้น สั้น.... .

[ใบไม้สีชมพู]

อุ่นลมเหนือเอื้อไอให้หายเข็ญ
คล้ายคล้ายเป็นตัวการผลาญความขม
หวานรู้สึกดึกดื่นชื่นสายลม
พัดพร่างพรมชีวันแสนรัญจวน

มองดาวเดือนเพื่อนใจในค่อนดึก
ไพล่ระลึกถึงปลายฟ้าพาอกป่วน
นานเท่าไรได้คลอลออนวล
คนคอยครวญคิดถึงคำนึงไกล

ฝากโสมผ่องส่องพร่างกลางเวหา
ฝากเมฆหนาสายหมอกบอกอย่าไหว
ฝากราตรีสีดำอันอำไพ
ฝากหัวใจรักซึ้งแด่หนึ่งเดียว

อุ่นน้ำค้างกลางใบหญ้าไหวอ่อน
ห่วงอาทรรักแท้จึงแลเหลียว
หนึ่งดวงใจให้หมดไม่ลดเลี้ยว
ผูกพันเหนียวแม้นไกลไม่คลายรัก

ตกดึกห่มลมหนาวพัดกราวใหญ่
จะรู้ไหมผู้ซึ่งพึงประจักษ์
คนคนนี้มีใจแต่ไกลนัก
บุญนำชักให้คลอรอชะตา

ขอหัวใจได้ชื่นคืนอบอุ่น
รอยละมุนกล่อมเห่เสน่หา
ฝากหัวใจไปห่มฝากลมพา
บอกปลายฟ้าสั้นสั้น?ฉันรักเธอ?