นิราศพงษ์พฤกษ์

[sompoi]

รอนแรมรมย์ชมพฤกษาคณาไม้
เที่ยวท่องไปใจใฝ่ปองไกลหมองศรี
ยลยินเสียงสกุณากลางพงพี
ดั่งวจีพี่เอื้อนโอษฐ์แย้มเอ่ยมา
ผ่านชลศาริมสระบัวแสนยั่วเย้า
ภมรเคล้าคลึงอุบลจนใจผิน
เฝ้าเล้าโลมโถมถลาว่าวอนบิน
อกยุพินถวิลหาพักตราเรียม
ยินสำเนียงเสียงนําตกดังซ่านซ่า
ในอุราสั่นระรัวกลัวหวั่นไหว
สาดกระเส็นสายนําใสไหลหลั่งไกล
เหมือนดวงใจไกลจากพี่มิมีลืม.

[โป้ยก่าย]

เคลิ้ม ได้อารมณ์ ได้จินตนาการคล้ายกับเดินชมป่าเขาลำเนาไพร

[sompoi]

ขอบคุณค่ะจารย์ที่ให้คำติชม..อิอิ..

[โป้ยก่าย]

อันเมารักมักหลงพะวงรัก
ใครจะชักฉุดไว้ก็ไม้ไหว
กำลังมืดมัวเมาไม่กลัวใคร
คงจะไปหารักที่พักพิง
อันทุกข์โศกโลกร้อนนอนไม่หลับ
เกิดสำหรับร่างกายทั้งชายหญิง
ด้วยรักกันฟั้นเฝือหลือประวิง
อนาถนิ่งนอนนึกระลึกกัน
จะหักอื่นขืนหักก็จักได้
หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สารพัดตัดขาดประหลาดนัก
แต่ตัดรักไม่ขาดประหลาดใจ

[sompoi]

บึยยยย..จารย์กะบ่เบาตั้วล่ะ.เอิ้กๆๆ

[โป้ยก่าย]

แต่งเองแน่ อาศัยค้นคว้าทางอื่นนำนั้นหละ
ส้มป่อยกะแต่งกลอนม้วนดีคือกันเนาะ แต่งเรื่อยๆเด้อเดี๋ยวติดตามอ่าน

[sompoi]

ค่ะขอบคุณค่ะ..อาจสิดนๆเทือแน่ะจ้า ต้องถ่าฟิวส์นำ บ่ได่ฟิวส์แต่งบ่ออกสำได่กลอนแนวนิ.คั่นฮาๆพอไปได่นำอยู่จ้า..คิกๆๆ

[โป้ยก่าย]

อ้ายกะอาศัยความสงบเป็นหลัก เพราะการแต่งกลอนถือว่าเป็นการทำสมาธิไปในโต เฮ็ดให้ลืมความฝุ้งซ้านได้อีกอย่างหนึ่ง ถ้ามีสมาธิดีจิตใจปลอดโปร่งกะสามารถ ถ่ายทอดออกมาได้ดี ดีแต่เจ้าของดอกหวาแต่ผู้อื่นจักสิจั้งใด๋ อิๆ

[bugkapore]

เที่ยวเดินไพรในป่าประสาซื่อ
ต้องร้องฮือเหยียบขี้หมาจนหน้าเหย๋
เหม็นก็เหม็นต้องโดดเต้นเหมือนยี่เก
โธ่คนเพ่จะไปล้างที่ไหนดี
เดินนำหน้าเห็นอึหมาก็ไม่บอก
หรือเพื่อนหลอกให้เราเหยียบเล่นเล่น
หน่ายจริงนะจะชมไพรให้ใจเย็น
เท้าก็เหม็นจะเห็นไพรไหนสวยดี

[ดอกสเลเต]

แวะมานั่งเบิ่งดอกไม้กลางป่า กับน้องส่มเบิ่งธรรมชาติ ที่สวยงาน...ให้ไปหนึ่งจุ๊บจ๊ะ..ดีมากๆ