นิราศพงษ์พฤกษ์

[sompoi]

ยามลมโชยโพยหอมพยอมรัก
สุดจำหักรักเรียมเจียมไม่สม
อยากอิงแอบแนบใจใฝ่ชิดชม
เกรงมิสมบ่จมกลิ่นสิ้นโลมริน

[โป้ยก่าย]

มองฟ้าไกลปลายฟ้าคราคืนนี้

หมู่ดวงดาวกระพริบฉายยามราตรี

ฟ้าคืนนี้สวยล้ำ งดงามตา

คนไกลเล่าเจ้าจะอยู่อย่างไรหนอ

นวลละออรู้ไหมใครห่วงหา

ดึกเช่นนี้เจ้าคงนอนแล้วแก้วตา

นอนเถิดหนาแก้วตาหลับฝันดี

[sompoi]

ลมลำเพยชิดเชยล่วงเลยจาก
ห่างจากพรากลับไปไกลจากพี่
แสนรำพึงคิดถึงใจคนดี
คงคืนที่จากลามีที่จำจร
หวลอาลัยลากลับไกลลับฟ้า
ห่างสุดตาลาล่วงควรจักถอน
ใจดวงน้อยแสนห่วงหาสุดอาวรณ์
ร้างลาจรเกินสุดฟ้าวาจาครวญ

[โป้ยก่าย]

ค่ำคืนนี้ขอฝากรัก ไว้กับดาว
สุกสกาว ทอแสงส่อง บนท้องฟ้า
ฝากช่วยเป็น ตัวแทนฉัน เหมือนดวงตา
ส่องลงมา ด้วยความรัก และห่วงใย

วิมานฟ้า พร่างพราวแสง แห่งค่ำคืน
แม้ดึกดื่น ดาวเต็มฟ้า นภาใส
คนบนดิน สร้างวิมาน อุ่นดวงใจ
ฝากส่งไป คนอยู่ใน วิมานดิน

. คนบนดิน ขอวอนฟ้า ว่าคิดถึง
ส่งไปให้ ใครคนหนึ่ง ซึ่งถวิล
ฝากใจรัก ร้อยเรียง เคียงชีวิน
หอมอวลกลิ่น คนไกล ไม่ลืมเลือน

[sompoi]

ฝากดวงดาวที่สกาวบนฟากฟ้า
ห่างสุดตาไกลลับทับทรวงศรี
อย่าได้เศร้าห่วงหวลครวญวิญญี
ดวงใจพี่ขวัญจงมาคราหลับลง
ขอวิงวอนอ้อนคำกล่าวดาวพราวฟ้า
เอ่ยคำลาครานิทราพี่ยาเจ้า
ฝันจงดีอยู่สุขขีคู่ดวงดาว
จงคอยเฝ้าเคล้าห่วงหานิทราลง

[โป้ยก่าย]

โอ้คนดีวันนี้พี่ง่วงแล้วจำต้องลาน้องแก้วนอนก่อนหนา
ไว้วันหลังค่อยพบกันในบ้านมหาพี่ขอลานอนก่อนนะเธอคนดี
ราตรีสวัสดิ์นะจ้ะ

[โป้ยก่าย]

รุ่งแจ้งแสงทองส่องนภา
ฝูงวิหกถลาลมสมฤทัยห์
สายลมกระทบยอดไผ่
ดังความหวั่นไหวในทรวง
แสงสุรีย์สีทองผ่องอำไพ
ฝากหัวใจส่งถึงคนึงหา
ให้นำจิตที่ดีมีเมตตา
สาดส่องจากนภาสู่ใจเธอ
อยากจะให้คนไกลไดรับรู้
ว่ายังอยู่ในใจไม่ห่างหาย
มอบความสุขที่ดีนี้เคียงกาย
ขอฝากสายแสงสุรีย์ที่ส่องไป

[sompoi]

รุ่งแจ้งแสงใสใจหวาม
ฟ้าครามงามตาจ้าไฉน
อรุณรุ่งผ่องพรรณอำไพ
ดวงใจลิ่วไกลลับตา...อิอิ..
ปล.ไห่ผุบ่าวเฝ่าถังน้ามเด้อ..

[โป้ยก่าย]

ค่ำคืนนี้ขออยู่กับท้องนภา
ล่องลอยใจฝากไปในดวงจันทร์
ค่ำคืนนี้แสนคิดถึงนวลนงราม
มองนจันทราพร้อมส่งใจไปถึงนาง
ส่งดวงใจลอยไปเคียงชิดใกล้
แนบสนิทเคียงกายจนรุ่งสาง
ดวงใจเอยหลับฝันดีนะนวลนาง
ข้าฯจะนั่งคอยกล่อมเฝ้าให้เจ้านอน

[sompoi]

ห่างสุดตาสุดเหว่ว้าคราจากจร
ไม่ยิ่งหย่อนเที่ยวชอนหาเพลาล่วง
หลงทางนานยาวไกลไพรในทรวง
เหมือนติดบ่วงพ่วงเสน่หาอาลัยกัน
ได้ล้มลุกคลุกคลานเที่ยวตามพี่
ห่างสุดลี้แสนไกลจะไปหา
แม้ไม่ถึงที่ซึ่งพึ่งนำพา
แร่ะพี่ยาไม่คงคิดติดตามกัน
ก็ขอสิ้นแดดิ้นอยู่ตรงนี้
ให้รู้ทีพี่หมดหาอาลัยแล้ว
ดีกว่าปล่อยทุกอย่างไร้วี่แวว
หากไม่รักกันแล้วแก้วตาตรม