..... ผมนึกได้ว่าเดือนสิงหาคม เป็นเดือนที่เกี่ยวกับแม่ วันก่อนเวลาประมาณเที่ยงเศษๆ ก่อนที่ผมจะออกไปกินข้าว

ผมแหงนมองดูท้องฟ้า แสงแดดในยามเที่ยงกระทบที่ใบหน้า ทำให้อดนึกถึงแม่ไม่ได้ ในยามที่เราต้องเอาหลังสู่ฟ้า เอาหน้าสู่ดิน

เหน็ดเหนื่อยมาด้วยกัน ย้อนกลับไปประมาณสามสิบปีได้ ด้วยครอบครัวของเรานั้นยากจน แม่ต้องทำงานหนัก ต้องรับจ้าง กลับถึงบ้านแม่ต้องมาปลูกข้าวโพด

ในยามที่มีผลผลิต แม่จะเก็บข้าวโพดมาต้ม แล้วหาบไปขายในหมู่บ้าน ซึ่งอยู่ห่างกันประมาณ 5 กิโลเมตร

......ผมและน้องๆ ต่างตั้งหน้าตั้งตา เพื่อรอกินขนม ที่แม่จะซื้อติดไม้ติดมือมาฝากผมและน้องๆ บ้างถ้าพอขายข้าวโพดต้มได้

ไม่นานนัก ท่ามกลางแสงแดดในเวลาใกล้เที่ยง แม่ก็กลับมาพร้อมขนม 2 ชิ้น สมัยนั้นจะมีขนมช้าง ขนมม้า ที่จะมีสีแต้มเป็นจุดแดงๆ

มองดูแล้วน่ากิน ด้วยความที่เราเป็นเด็กก่อนเราจะกินขนม เราต้องนำมาดูก่อน ถึงแม้ขนมจะน้อยนิด เมื่อเทียบกับน้องๆ อยู่ในวัยกำลังกินเก่ง

แต่ก็เกิดความสุขใจ เพราะนี้ก็อาจจะเป็นแรงกายที่เราได้ช่วยแม่รดน้ำข้าวโพด ก่อนที่มันจะมีผลผลิตให้แม่นำไปขายได้

ระหว่างแม่นั้งพักเหนื่อย แม่เล่าให้ผมฟังว่า ตอนผมเด็กๆ อายุประมาณ 2 ขวบ แม่บอกว่าผมจะชอบร้องไห้แล้วเดินตามแม่

ในยามที่จะหาบข้าวโพดเข้าไปขายในหมู่บ้าน ด้วยเพราะที่ทั้งหนัก ทั้งเหนื่อยแม่ก็ ต้องรีบเดิน ซึ่งต้องทิ้งระยะห่างผมพอสมควร

ผมเองอาจจะยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้การสื่อสารระหว่างแม่กับผม......แต่ด้วยเป็นภาพที่เปรียบเหมือนเครื่องเตือนใจผมมาตลอด

เมื่อผมแหงนมองดูท้องฟ้าในเวลาเที่ยง .....

ผมก้มหน้าลงดิน....หลับตาเพื่อปรับแสงให้เข้าสู่ภาวะปกติ ...ผมไม่รอช้ารีบหยิบโทรศัพท์โทรหาแม่ในทันที

สัญญาณเรียกอยู่ประมาณ 3 ถึง 4 ครั้ง แม่ก็รับสาย เมื่อแม่กดปุ่มรับสาย ในหูผมได้ยินเสียงคนพูดคุยกันจอแจ เหมือนมีเพื่อนบ้านมาช่วยดำนา

แล้วกินข้าวร่วมกันปกติในเวลาเที่ยง คำแรกที่แม่พูดกับผม "มาลูกกินข้าวกับแม่" ผมก็ถามแม่ไปว่าเพื่อบ้านมาดำนาช่วยเหรอ เสียงเหมือนคนเยอะจัง

แม่เงียบไปพักหนึ่ง......ไม่หรอกลูกเขาพักเที่ยงกินข้าวกัน แม่มาทำงานก่อสร้างที่จังหวัด ...ผมได้ยินแม่พูดอย่างนั้น ในใจผม...มีเรื่องราวมากมาย

ที่จะคุยกับแม่...แต่ด้วยกลัวว่าแม่จะกินข้าวไม่ทันเขา เพราะต่างคนต่างเหน็ดเหนื่อยจากงาน และอาหารที่มีจำกัดผมจึงบอกกับแม่ไปว่า แม่ไปกินข้าวก่อนเถอะ

เดี่ยวผมจะโทรไปใหม่......

ขออนุญาตใช้ภาษากลางเด้อพี่น้อง....การเขียนอาจซิวนเวียน วกวนบ้าง