วันที่เหงา ยาวนาน และแสนนาน
ทรมาน เปลี่ยวใจ ในเงาฝัน
กว่าจะผ่าน พ้นอีกวัน ถึงอีกวัน
มีกี่หวั่น กี่ไหว ในใจตน
คืนที่เหงา ยาวนานมาก กว่ายาวนาน
ทรมาน นอนไม่หลับ ใจสับสน
กว่าคืนนี้ จะพ้นผ่าน นานเหลือทน
นานเสียจน เหงาจิต ติดที่ใจ
วันก็เหงา คืนก็เหงา แสนร้าวราน
กว่าจะผ่าน คืนวัน นั้นไปได้
เหนื่อยอ่อนล้า เหลือเกิน ทั้งกายใจ
เมื่ออยู่ไกล เหินห่าง ร้างคนดี...เหงานะ บ่มักความฮู้สึกนี่เลย
Bookmarks