ดึกดื่นค่ำคืนอันมืดมิด เสียงจิ้งหรีดหริ่งหริ่งเรไรร้อง
คืนเดือนแรมไร้ซึ่งแสงจันทร์ส่อง เหม่อมองบนท้องฟ้าไร้ดวงดาว
เมฆหมอกมืดพายุฝนบดบังไว้ ดวงดาวสดใสไม่อาจจะส่องแสง
เหมือนกับใจดวงน้อยเริ่มอ่อนแรง เมื่อสิ้นแสงอยู่ในมุมแห่งราตรี
รัตติกาลยามค่ำคืนช่างเปลี่ยวนัก ด้วยใจรักคิดถึงคนึงหา
น้ำค้างพรมลมหนาวเริ่มพัดมา สุดเหว่ว้าดวงจิตคิดถึงเธอ
เธอจะคิดถึงฉันไหมไม่เคยรู้ แต่ที่รู้ใจฉันคิดถึงเธอเสมอ
อยากให้รู้ใจดวงน้อยเฝ้าคอยเธอ ยังคิดถึงเสมอไม่เสื่อมคลาย