ยินลมแผ่วแว่วเสียงเพียงกระซิบ
คืนมืดมิดจิตผวาพาหวั่นไหว
หมอกมัวหม่นลอยล่องละอองไอ
เว้งว้างไกลใจฉันนั้นวังเวง
คืนนี้ตื่นแล้วหลับมินับครั้ง
รินหลั่งร่ำร่วงไหลด้วยใจเศร้า
ท่ามแสงดาวสาดฟ้ามาเพียงเงา
มีเพียงเรานั่งเหงาเศร้ารำพัน
~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~
Bookmarks