การรอคอยที่แสนทรมาน

[สาวบ้านนา]

หากพี่ไม่รอ พี่จะไม่รู้ว่ารักน้อง

หากพี่ไม่แคร์ แล้วจะรักให้ทรมานทําไม

ยอมเสียน้องไป เพราะใจเย็นชา

อย่าเฝ้าฝากบอก ว่ารอกันเสมอมา

[โป้ยก่าย]

จงอดทนรอพี่หน่อยอย่าน้อยจิต
อย่าได้คิดฟุ้งซ้านใจไปเลยหนา
หากวันใดทุกสิ่งพร้อมตามสัญญา
พี่จะมาอยู่ร่วมเรียงเคียงคู่เธอ

ด้วยวันนี้ยังไมพร้อมยอมทนหน่อย
การรอคอยคำสัญญามั่นเสมอ
อย่าน้อยใจไม่เคยลืมมีเพียงเธอ
คงได้เจอวันที่คอยเป็นของเรา

[สายธารแห่งกาลเวลา]

หากใครทรมารเพราะการรอ
พี่จะขอรอรับกลับไปส่ง
ใครใจร้ายใจดำทำเธอได้ลง
ทำให้หลงจงใจจากฝากให้รอ

หวัง.....มอบรักอันอบอุ่น

ละมุน..เพื่อคุณคนของฉัน

กระชับ...มั่นคงในสัมพันธ์

รักนิรันดร์.....มิเปลี่ยนแปร

[กุลวรินทร์]

คงดีกว่านี้นะถ้ามีใครคิดถึง
คอยฝากคำหวานซึ้งส่งมาให้
แต่ที่เป็นอยู่แสนทรมานใจ
เฝ้ารอคอยเธอเรื่อยไปอย่างเลื่อนลอย

[โป้ยก่าย]

โรคความเหงาความเศร้ารุมเร้าจิต
คนใกล้ชิตเคยห่วงหามาห่างหาย
ทิ้งให้ทนระทมใจอยู่เดียวดาย
ไม่กล้ำกลายหายหน้าไปไม่มาเยือน

ก่อนเคยโทรพูดคุยกันแบ่งปันสุข
วันนี้ทุกข์แสนเศร้าใจหาใดเหมือน
คำเคยกล่าวเคยได้ยินมาลางเลือน
ช่างแชเชือนเปลี่ยนไปเร็วจริงนะเธอ

[โม้จัง]

หากพี่ไม่แคร์ คงไม่เหลียวเทียวพร่ำหา
หากว่าจากลาคงไม่มามองหากัน
หากว่าไม่รักคงแตกหักไปเร็วพลัน
หากว่าไม่เห็นความสำคัญคงไม่หันมาหาเธอ

[กุลวรินทร์]

ฉันเฝ้ารอเธออย่างแสนทรมาน

ไม่รู้อีกนานแค่ไหนจะได้เจอหน้า

อยากให้รู้ฉันเฝ้าคิดถึงเธอทุกเวลา

และจะรอจนกว่าสองเราจะได้พบกัน

[โม้จัง]

ทนทรมานกับอาการร้าวรานใจ
ทนไม่ไหวใจเธอนี้พี่อยากเอ่ย
ทนรักเธอแต่เธอเผลอลืมเลย
ทำเยาะเยิ้ยเอ่ยว่ารักผลักไล่มา

ฟ้ามืดมนคนก้อเศร้าคงเข้ากัน
ดั่งสวรรค์คอยปิดกั้นขวัญผวา
ง้อทุกวันรอเธอนั้นหันสักครา
เธอเย็นชา...พี่คงหมดค่าในสายตาเธอ

[ติ๋ม เปอร์โย]

เฝ้าคอยเธอ เสมอ จงกลับมา
จะเร็ว ช้า เพียงใด ฉันรอได้
ก็ฉันมี เธอเป็นเหมือน ลมหายใจ
เฝ้าติดตาม ถามเมื่อไหร่ ได้เจอกัน

ไม่ว่าคำ ตอบนั้นจะ เป็นเช่นไร
ถึงเธอจะ บอกว่าไม่ มีวันนั้น
แต่ฉันยัง คอยเธอ อยู่ทุกวัน
ทรมาน มากเพียงใด เต็มใจคอย.....

[โม้จัง]

ยังต้องทนทรมานผ่านค่ำคืน
ใจยังฝืนยืนมองฟ้าเวลาเหงา
กวาดสายตาไม่เว้นก้อไม่เห็นเงา
คือเรื่องเศร้าเข้ามาแทนเธอที่รอ

อยากรับรู้อยู่ห่างห่างไม่ไปไหน
ไม่อยากให้ใครต่อว่าคราตามง้อ
เธอไม่รักยังพร้อมสมัครปักใจรอ
รักเคยก่อยังเฝ้าง้อ...รอเธอต่อเติม