อยู่หม่องได๋ กะคือเศร้า กะคือเหงาอยู่ทุกเมื่อ คือบ่เหลือหมู่เว้า คือเฮานี้อยู่ผู้เดียว
ในใจเธอคือลดเลี้ยว ประเดี๋ยวรักประเดี๋ยวลา ประเดี๋ยวมาให้ความหวัง ประเดี๋ยวพังให้มันล้ม
คือสิสมใจเจ้า เอาความหวังเป็นนกต่อ เอาความรักมาหลอกหล่อ พอใจแล้วเอารักคืน
ให้อ้ายยืนซึมเซ่อ แนวได๋เด้อคือใจเผิ่น คือจั่งเจ้าสิห่างเหิน คือสิเดินเข้าไกล้ ให้ไหวหวั่นอยู่ผู้เดียว
ภูเเขาเขียวกะยืนเศร้า ทะเลเหงาเบิ่งโดดเดียว จั่งทางขาดคนเทียว ช่างแห้งเหี่ยวทดท้อ เอารักล่อจนว่าหลง
ได้แต่งงเหลือล้น คือเป็นกลค้นทุกสิ่ง เปิดให้เห็นความจริง เขาบ่ได้รักแท้ เพียงแค่เว้าให้เก่าใจ
เป็นแผนการณ์ลวงไว้ ให้หลายเรื่องที่บรรยาย ฝันสลายแล้วน้อเฮา ได้นั่งเหงาระทมกั้น