กาลครั้งหนึ่ง มีนางยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่า กินนา อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ใกล้ภูเขา นางกินนายังเป็นสาวไม่มีผัว อยู่ตัวคนเดียวโดดเดี่ยว ทุกๆเช้า นางกินนาจะเดินไปตามป่า จะกลับมาบ้านต่อเมื่อถึงเวลาอาหาร นางจะเฝ้าดูน้ำที่ไหลไปตามซอกหินและต้นหญ้า บ่อยตรั้งที่นางจะนั่งอยู่ไต้ต้นไทรที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปกว้างทำให้ร่มเย็นสบาย
การที่นางกินนาใช้ชีวิตส่วนมากอยู่ในป่าเช่นนั้น ทำให้นางคุ้นเคยกับสัตว์ป่านาๆชนิดบางครั้งจะเห็นนางนั่งเล่นอยู่กับนกเป็นจำนวนมาก นกเหล่านั้นจะร้องเพลงให้เธอฟัง และบางครั้งเธอก็จะขึ้นไปนั่งบนคอช้างป่า
เช้าวันหนึ่ง นางกินนาได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในป่า ชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างงดงามราวกับพระอินทร์ หนุ่มผู้นั้นถือปืนไว้ในมือ นางกินนาไฝ่ฝันอยู่นานแล้วที่จะมีสามีสักคนหนึ่ง เธอจึงรู้สึกปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อแลเห็นหนุ่มรูปงามคนนั้น
ขณะที่นางกินนากำลังรำพึงฝันหวานอยู่นั้น นางก็ระลึกขึ้นได้ว่านางเป็นยักษ์รูปร่างหน้าตาน่าเกลียด เมื่อชายหนุมเห็นเข้าก็คงจไม่หลงรักอย่างแน่นอน อย่ากระนั้นเลยปลอมแปลงกายให้งดงามเสียก่อนจะดีกว่า นางจึงร้ายเวทมนต์กลายร่างยักษ์เป็นหญิงสาวรูปงาม มีเสน่ห์ยากที่หญิงใดจะเสมอเหมือนได้ เมื่อแปลงกายแล้วนางกินนาก็ออกเดินเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วถามว่า
"พี่ชายเข้ามาในป่าจะไปไหน
"ฉันมาล้าสัตว์" ชายหนุมตอบแล้วถามต่อไปว่า
"เธออยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ"
"จ้ะ ฉันอยู่คนเดียว อยู่กับนกกับต้นไม้"
เสน่ห์ของนางกินนา ทำให้ชายหนุ่มเริ่มจะหลงรัก เขาเดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ แล้วชวนพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ เมื่อเห็นหญิงสาวไม่รังเกียจ ก็ชวนไปนั่งคุยที่ลานหญ้าใกล้ลำธาร ชายหนุ่มได้บอกชื่อของเขาให้เธอทราบว่า เขาชื่อพุทเสน แล้วเล่าเรื่องราวให้หล่อนฟัง นางกินนาได้ขอร้องให้ชายหนุ่มพักอยู่กับเธอนานๆ พุทเสนก็ตกลงด้วยความยินดี
พุทเสนอยู่กับนางกินนาด้วยความสุขสำราญ จนทำให้เขาลืมมารดาที่อยู่อย่างยากจนทางบ้าน วันหนึ่งนางกินนาได้บอกความลับของนางให้พุทเสนฟังด้วยความไว้วางใจ
"พี่ ฉันลืมบอกพี่ไปว่าในหีบใบนี้มีมะนาวที่ไม่รู้จักสุกไม่รู้จักเหี่ยวอยู่หลายผล เป็นมะนาววิเศษ ที่ตกทอดมาตั้งแต่ครั้งปู่ย่าตายายฉันทีเดียว มะนาวเหล่านี้มีอำนาจวิเศษมากพี่เคยไปเที่ยวสวนของฉันบ้างไหม"
"ไม่เคยเลย" ชายหนุ่มตอบ "อยู่ที่ไหนหละ"
"อ๋อ" กินนาตอบ "อยู่ห่างจากนี่สักแปดสิบเส้นเห็นจะได้ แต่ฉันขอร้องอย่าได้คิดไปเลยมันมีอันตรายมาก
พุทเสนไม่ตอบ แต่เขาก็ยังคงคิดถึงเรื่องสวนแห่งนี้


(ติดตามตอนต่อไป)