สายฝนรินฮำพื้น หญ้าได้ยืนอาบน้ำชุ่ม พร้อมทั้งซุมแมกไม้ หวักมือให้หลั่งลงมา
พร้อมปูปลา กบเขียดน้อย ฮ้องออดออย ได้น้ำใหม่ น้ำใส ๆ ไหลจากฟ้า สุธาพื้น กระชุ่มเย็น
ลมพัดเป็นหมู่ฟ้า พัดหอบเอาเมฆา ไส่กอหญ้า ต้นไม้ใหญ่
เทน้ำฝนหล่นเป็นสาย หลอมละลายดินแห้งพื้น ตอหญ้าฟื้นจากเหี่ยวเฉา
นี่หล่ะน้อคำเผิ่นเว้า ข้าวสิใหม่ ปลาสิมัน กลายเลยยามคิมหันต์ วสันต์มา พากันชื่น
ปลาสิบืนออกหลุมน้อย หอยสิมาหาน้ำใหม่ กบสิออกจากไง แนวกอไผ่เป็นหน่อน้อย ผักขาต้อยสิป่งใบ
พวงมาลาดอกไม้ ได้แตกใบแตกง่า ต้นบักเขียบกะแตกตา ไปนำง่านำก้าน บักบวปน้อย กะปล่อยเคลือ
พออยากเมือฮอดบ้าน ไปกินแกงผักหวานแกงหน่อไม้นำจักเทื่อ คือสิแซปเอาเหลือกินนำข้าวฮ้อน ๆ ออนซอนเด๊แจ่วพริกดิบ
เอาของเก่า มาเล่าให้ฟังใหม่เด้อพี่น้อง ของเก่ามันเสียไปไสบุ
Bookmarks