ลมพระพายชายชื่นในคืนนี้
กลิ่นราตรีหอมระรื่นชื่นใจแสน
ดอกไม้อื่นดื่นไปในดินแดน
จะเหมือนแม้นราตรีไม่มีเลย
เจ้าโชยกลิ่นต่อเมื่อสิ้นแสงอาทิตย์
เหมือนให้คิดปริศนาราตรีเอ๋ย
คิดคำนึงถึงราตรีที่เราเคย
ได้ชมเชยชื่นชวนรัญจวนใจ
พอสิ้นคืนกลิ่นสิ้นเสาวรส
ความช้อยชดชดชื่นคืนไปไหน
ทิ้งแต่รอยรัญจวนป่วนฤทัย
ฝากเอาไว้กับราตรีไม่มีเลือน
กลิ่นไอเจ้าเร้าใจให้ไฝ่ฝัน
ทุกคืนวันครั่นใจใครจะเหมือน
โอ้ราตรีเจ้าเอ๋ยที่เคยเยือน
ยังตามเตือนใจอยู่ไม่รู้วาย
มาคืนนี้กลิ่นราตรีที่ไหนหนอ
ลอยมาล่อล้อใจให้คอหาย
อกระทึกนึกประหวั่นครั่นใจกาย
หรือราตรีที่หมายชายกลิ่นมา
เพื่อทวนถามความในใจให้ประจัก
เหมือนถามรักทวนเล่ห์เสน่หา
โอ้ราตรีที่เคยรื่นชื่นอุรา
ลอยทวนมาหรืออย่างไรใคร่รู้เอย
Bookmarks