-
-
ย่านบ่คือดอกอ้าย...ผุเฒ่าเว่าไว่คงบ่ม่ม
ฮากหยั่งบ่เถิงต่มสำเฮือน้อยลอยเรื่อย
ฮาดสิไหลไปเอื่อยบ่ย้อนดอกต่าวคืน
ท่าเรือคือจั่งน้องได่หลงยืนคองถ่า..ซั่นแหลว..
-
-
คำแพงเอ้ย
คันแม่นน้องฮักอ้าย...ให้ไปเตรียมห่อผ้า...ลงเฮือนไปนำพี่...สิพาหนีอี่แม่เจ้า...หนีเข้าสู่กรุง
คันนางใจมาดมุ่ง...นำพี่คนเดียว...อย่าสุเหลียวแลไผ...ให้ฮักเดียวคืออ้าย
เฮามาพากันย้าย...ขึ้นรถทัวร์หม่องขนส่ง... ใจประสงค์ต่อตั้ง...กันแล้วบ่หน่ายหนี
อย่าสุคิดพุ้นพี้...ให้นางปล่อยวางใจ...อ้ายสิพาไปไทย...ขี่รถไฟลอยฟ้า
ขอสัญญาบ่หนีเจ้า...หวังสิเอาซ้อนบ่อน...บ่ให้ทุกข์เดือดฮ้อน...เงินใช้จ่ายบ่ไหว
แม่นว่าเจ้าสิอยากได้...แนวใด๋บ่มีเกี่ยง...แม่นเดือนดาวอยู่ฟ้า...สิหาให้อ้ายบ่ขีน คำแพงเอ้ย
-
คำแพงเอ๋ย......
ความมักความฮักของบักอ้านคือหินหนักมื่น
นอนกลางคืนได้แต่เพ้อฝันเห็นน้องอยู่บ่เซา
เอาหัวใจหมดซุห้องมอบให้นางหมดซุอย่าง
ย่านแต่ทางนาถน้องตั๋วให้อ้ายได้นั่งคอย.....ซั่นแหลว
-
คำแพงเอ๋ย......
ย่อนว่าความฮักเจ้ามันแล่นเข้าสุมอก
คือจั่งตกต้นตาลปานกันบ่เทียมได้
บาดตกยามเป็นไข่เห็นหน่านางกะหายส่วง
มันสิเป็นป่วงบ้าย่านนางน้องนั่นห่างไกล...ซั่นแหลว
-
-
..โอ้อ้าย(ผุนั่น)เอ้ย..
..แสนคารมมาอ่อยเว่า บ่คือเค้าเฮาฮักกัน
ควมผูกพันธ์ฝั่นมั่น ป่านด้ายคั่นพันเกี่ยว
เพียงสายลมโลมเลี้ยว บ่ได่คึดเหลียวหลง..ดอกอ้าย..
-
คำแพงเอ๋ย เจ้าผุแก้มพู่ยู่ หูตู้ ดากง่าม มื่อนี่อ้ายมายาม สิได้กินน้ำจักจอกน้อหล่าเอ๊ย น้อนางเอ้ย
-
คำแพงเอ๋ย เจ้าผู้แพงคำฮ้อยสังมาออยให้อ้ายห่วง
เจ้าผู้พวงสะพั่งพั้วขัวข่วมซ่างก่ายมา
อ้ายคือเฮือชาวค้าผู้เทียวท่องนำคองไหล
ย้านแต่เฮือหลงไปฮ่องใจนางน้อง
ย้านแต่ลืมหนห้องหนองสะพังเคยยั้งจอด
ย้านแต่ออดหลอดล้ำไหลเรื่อยเอื่อยนำ นั้นแหลว
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
คำแพงเอ๋ย..........
อ้างข้อความนี้