คำแพงเอ๋ย..........

[บ่าวโจ่โล่]

หล่านางเอ๊ย เจ้าผู้แพงค่าล้าน พอเป็นทานให้อ้ายเบิ่ง
เงินบ่เถิงอ้ายขาดเบี้ย สิเฟือค้างจั่งบักแตง
เจ้าผู้แสงใสเหลี่ยมเทียมนภากลางฟ้าแจ่ม
หันมาแนบเบิ่งผู้ข้า เป็นเพียงค่ากระต่ายดอน
เจ้าผู้ศรสวาทใต้ มาแทงใจอ้่ายนีหน่ำ
ซ่างจดจำรักเผ้อ ละเมอบ้าอยู่ผูเดียว คำแพงเอ๊ย

[บ่าวเมฆินทร์]

หล่าคำเอ๋ย.......
คันแม่นเปรียบคือโตของบักอ้ายเทียมหมู่ภุมริน
แม่นว่าเทียวบินตอมหมู่มวนดอกไม้
แม่นสิบินไปหนากะโงคืนคองเก่า....ตั่วละคำ
ย่านแต่ผุดวงดอกซ้อนบ่ซูก้านให้เบิ่งแยง...นั่นแหลว....

[sompoi]

มีแต่ผุคักๆ อ้ายจารย์ศรี สิยอมเสียดอกอั่นสองซาวน่ะ ส่อยคำแพงแน๋...

อ้ายโจ่โล่เอ้ย..คำเอย..

บุญผลาบ่สมซู้สายแนนบ่ยู้ต่อกัน บาปบุญหยังกั้นมาหาญต่อพ้อซาย

ทุกข์ป่านตายสิลองก้าวแก่งสู้กู้เบิ่ง บาดหากเถิงบุญอ้ายคือสิได่ส่วงเซา

ปรารถนาสิเอาเจ้ามาเข่าฮ่วมเฮียง ถึงสิยากบาดเพี่ยงดึงดินคู่สวรรค์

ขอเพียงโตอ้ายนั่นอย่าผันพ่ายบ่ายหนี คำแพงคนดีสิลองปีนป่าย..ดอกซาวฟ้า..ซั่นแหลว..บึ๋ยยยย..

...............................................................

โอ้น้อบ่าวเมฆินทร์เอ้ย...เจ้าเอย..

คั่นว่ากลับคืนเหง่าหง่าพวงดวงดอกซ้อน อย่าสุกลับคืนคอนซ้อนดวงดอกอื่น

ซาดแสนหมื่นแมงเม่านิสัยซาตา ตอมดอกดวงบุปผาว่าวอนรอนเรื่อย

บ่มีสิเฟือยย้อนค่อนเคียงเค้าเก่า ย่านบ่สมคำเว่าย่านหลายวาดพาคะลาดหลื่น..นั้นแหลว..

[บ่าวเมฆินทร์]

คำแพงเอ๋ย...............
เจ้าพุพั่วดอกซ้อนซอนดอกผักกะแยง
ยามมื่อแลงแดดบดห่อหุบกลีบก้าน
เจ้าพุนงค์นางหล่าบาดว่าอ้ายโงมาตาน้องบ่เหลียวหล่ำ...แท่หนอ
เจ้าพุพั่วดอกอ้มลืมแล้วหรือว่าได๋.....คำเอ๋ย

[ไก่น้อย]

โอ่น่อบ่าวเมฆินทร์เอ้ย..
น้องบ่จบปานได่เเหล่ว น้องบ่งามปานได่แหล่ว หูตามีให้อ้ายเบิ่ง ....เอาถ้อน
น้องนี่เเนวนามเชื้อบักหอยนาหน้าก่ำ คั่นบ่หักไม้ค้ำ คั่นบ่ปล้ำไม้ยู้ ซูขึ้นกะบ่เถิง
น้องผุน้อย บ่ฮู้ฮ่อมคำผญา บ่เเม่นเรือซาววา บ่ส่องเห็นเเปวน้ำ
น้องนี้สงคานน้อย บารมียังย่อม ย้านบ่สมฮูปอ้าย ผูบูญกว้าง ว่ายศสูง
ย้านตะอ้ายหลอกล่อ ปากม่อตั้วเป็น ย้านอ้ายไล้เฮือ้นเสียยุเดียว ให้เป้นฮ้าง
ลิ้นบ่มีกระดูกนี้ หันไปได้ทุกเลี่ยม หัวใจชายยุม่อลิ้น สิหันปลิ้นง่ายดาย นั่นแหล่ววว....

[บ่าวเมฆินทร์]

หล่าคำเอ๋ย.......
แนวว่าคำความเว่าของคนเฮามันบ่แน่
แนวว่าปากแปแปมีทั้งหงายและข่วมความเว่าบ่อยู่ความ
ส่วนว่าวาจาเว่าของพี่ชายได้ก้าวต่าน....โอ๊ะ....ต้านกล่าว
คิดเบิ่งแม่นคักแล้วโตอ้ายจั่งกล่าวขาน.....ตั่วละคำ

[ไก่น้อย]

โอ่น้ออ้ายเอ้ย ...

คั่นบ่จริงอ้ายอย่าเว่า คั่นบ่เอาอ้ายอย่าว่า
บ่เเม่นท่าอย่าฟ้าวไล่ควายลง คั่นเเม่นลงไปเเล้วเอาขึ้นมาสิยาก... เด๋ละอ้าย

[บ่าวเมฆินทร์]

คำแพงเอ๋ย........
แนวว่าวาจาเว่าบ่าวพี่ชายได้ต้านกล่าว
แม่นคักแล้วจั่งได้เว่าโตบักอ้ายจั่งกล่าวมา
ย่านแต่สาวนางหล่าทางหางตาบ่เหลียวหล่ำ
ย่านแต่ไขวาจาให้คึดนำแต่นาลนาถน้องสาแล้วกะแส่วหนี
ในหัวใจของบักอ้ายคึดนำนางสจั่งได้ว่า......นั่นเด๋
แม่นฟ่าผ่ากะบ่ย่านไฟไหม้บ้านทางอ้ายศรีสะท้านสิรับเอา.....สาแหลว

[ไก่น้อย]

อ้ายเอ้ย.......

ย้านเเต่ปลาดุกบ่อนวั่งบอนบ่เเม่นบ่อน
ย้านเเต่ปลาจอบบ่อนกินน้ำบ่เเม่นวัง
ย้านเเต่อ้ายเว่าหล่ายตั่วหลาย
ใจบ่จริงบ่คือเนียนย้านตะเพนั่นพังม้าง นั่นแหล่วว....


เเม่นหากจริงคือเว่า กะสิบส่วนบุญสวน
ย้านเเต่สายคอ อวนบ่เป็นคือเว่า ...
ไผสิหลิ่งเห็นได่ ภายใจนกขิถี่
ปากมันฮ้อง ถืดถึ่ง เเต่ใจเลี้ยวใส่กะปู
น้ำโขงกว้างต่อกว้างไม้ยั่งกะยังถึง
เเต่ว่าใจของคนยั่งถึงบ่มีได่ ....ดอก..อ้ายเอ้ย

ปล..แม่นไฟบ่ไหม้บ้านเลากะบ่มีหม่องสิอยู่ ยุอ้ายศรีกะดาย ฮ่าๆๆ เมียบ่ให้เข้าบ้านว่าส่านน

[บ่าวเมฆินทร์]

คำแพงเอ๋ย..........
ซื่อว่าปลาอยู่ในน้ำสายตาส่องมองบ่เห็น
คือจั่งนกกะเต็นงอยคอนส่องลงทางน้ำ
เหลียวเห็นเงาอยู่ทางพุ่นว่าแมนนางผู้ปลาใหญ่
บาดว่ายามเข่าใหล้กายก้ำผัดแม่นขอน....สาแหลว
จั่งแม่นวาสนาน้อยนกกะเต็นได้นั่งเจ่า
เหลียวเบิ่งเขานกเจ่าดั้งมาบินใกล้เข้าย่างวน
บ่ทันโดนผัดมาได้ปลาโตใหญ่กลับไปเฮือน
จักว่าจักเดือนมานั่งคอยออยนางจาเว่า
เข้าพรรษากะผ่านพ้นออกพรรษากะหลายเทือ
เว่าไปเหนือว่าไปใต้นางหล่าบ่เชื่อคำ......สาแหลว

มะซ่างว่าแท้ เมียเลาฮ่านปานนั่นติอ้ายศรีหั่น