สูงเกินเอื้อม
เพราะเธอเป็นดาว
ที่สุขสะกาวอยู่บนนภา
ฉันเป็นแค่เพียงดอกหญ้า
สิ้นวาสนาจะควรคู่เธอ
ได้แต่คุ่นคิดเลื่อนลอยจิตใจพร้ำเพ้อ
ไฝ่เอื้อมคงไม่ถึงเธอ
เพราะว่าตัวเธออยู่สูงเกินไป
เพราะเธอเป็นดาว
ที่สุขสะกาวทอแสงเรืองรอง
ฉันได้แต่แหงนคอมอง
หวังคิดไฝ่ปองอยู่สูงเกินเอื้อม
คงมีสักคราที่ดาวบนฟ้าจะเหลียวมามอง
ความหวังฝันไฝ่หมายปอง
ดาวแสงเรืองอาจส่องลงดิน
***************
หลงรักดาว...ที่พราวพร่าง กลางท้องฟ้า
ก็เหมือนปลา..รักนที....มิแปรผัน
ไม่เกินเอื้อม..เหมือนกระต่าย..ที่หมายจันทร์
คงสักวัน..ที่เงาจันทร์...จาฉายมา
***************
ยังมิสิ้น..วาสนา...อย่าเพิ่งท้อ
หากทนรอ..ย่อมสมมาตร...ปรารถนา
เพียงมั่นคง..เหมือนตะวัน..คู่จันทรา
เผยคุณค่า..ด้วยหัวใจ...ที่ไร้รอย...
***************
จะสอยดาว หรือสาวเดือน ก็สอยได้
มิได้สูง เกินฝันใฝ่ ใช่ต่ำต้อย
เดือนอาจโน้ม ลงมาอยู่ คู่คนคอย
อย่าใจลอย หลงพร่ำเพ้อ ชะเง้อดาว
***************
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ โป้ยก่าย
ถึงสูงส่ง..ดุจดาว..สกาวแสง
ก็มีแรง..โน้มเอียง..เข้ามาหา
หากเธอคิด..หมายปอง..ครองดารา
ก็มิกล้า..ปฏิเสธ..ความหวังดี
ก็มัวแต่..เฝ้ามอง..จ้องดอกฟ้า
ไยมิกล้า..เผยบอก.จะรู้หรือ
ส่งไมตรี..ครึ่งทาง..ให้คนลือ
ดาวก็สื่อ..ตาจ้อง..มองดูดิน
ได้แต่หวังเพียงในใจใฝ่ดอกฟ้า
เธอมีค่าเทียมเท่าแจกันทอง
ไม่อาจเอื่อมมุ่งหมายหวังเคียงครอง
ได้แค่มองเช่นกระต่ายหมายชมจันทร์
เป็นเพราะโชควาสนาพาต้อยต่ำ
ด้วยเหลื่อมล้ำในฐานะได้เพียงฝัน
แอบคิดอยู่เพียงในใจไปวันวัน
ความจริงนั้นไม่มีวันได้เชยชม
***************
หลงรักดาว...ที่พราวพร่าง กลางท้องฟ้า
ก็เหมือนปลา..รักนที....มิแปรผัน
ไม่เกินเอื้อม..เหมือนกระต่าย..ที่หมายจันทร์
คงสักวัน..ที่เงาจันทร์...จาฉายมา
***************
ยังมิสิ้น..วาสนา...อย่าเพิ่งท้อ
หากทนรอ..ย่อมสมมาตร...ปรารถนา
เพียงมั่นคง..เหมือนตะวัน..คู่จันทรา
เผยคุณค่า..ด้วยหัวใจ...ที่ไร้รอย...
***************
จะสอยดาว หรือสาวเดือน ก็สอยได้
มิได้สูง เกินฝันใฝ่ ใช่ต่ำต้อย
เดือนอาจโน้ม ลงมาอยู่ คู่คนคอย
อย่าใจลอย หลงพร่ำเพ้อ ชะเง้อดาว
***************
หากมีไม้..ยาวยาว..เลือกสอยได้
จะสอยเก็ย..ดาวใจ..ใส่มือถือ
จะมิให้..ใครแย่ง..ไปจากมือ
ไม้ใดฤา..มิอาจสู้..เจ้าโน้มใจ
:)
จะสอยดาว..สาวเดือน..ที่เกลื่อนฟ้า
จะพรรณนา..บทกลอน..ย้อนความหลัง
อดีตผ่าน..ไม่เคยอยู่..เพียงลำพัง
กลุ่มปลูกฝัง..จิตกล้าแกร่ง..แข็งวิญญาณ
เราหมายมุ่ง..ฟันนภา..มาเป็นชิ้น
เพื่อแบ่งกิน..กับประชา..มาช้านาน
ในวันนี้บทเพลง..บรรเลง..ที่ขับขาน
กล่อมวิญญาณ..จับดาวเดือน..สู่เพื่อนแห่งแผ่นดิน..
ฉันคงเป็น..เช่นดาว..บนฟากฟ้า
เพียงเธอมอง..มานั้น..แทบไม่เห็น
ไม่เหมือนดวง..จันทร์ใน..คืนวันเพ็ญ
ลอยสวยเด่น..ให้เธอ..เห็นเต็มตา
ฉันเป็นแค่..แสงแห่ง..ดาวดวงหนึ่ง
ในหมู่ดาว..ซึ่งระยิบ..อยู่บนฟ้า
ไม่เป็นหนึ่ง..เหมือนดวง..จันทรา
หากเธอมอง..มาคงไม่รู้ว่า..ฉันคือดาวดวงใด
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
