บางครั้งความรู้สึกดีๆที่เคยมีต่อคนๆหนึ่งได้เฉื่อยชาลงโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
นั้นเป็นเพราะความไม่แน่ใจที่เกิดขึ้น เช่นความเปลี่ยนแปลงในบางอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นการพูดคุยสนทนา หรือให้ความสำคัญซึ่งกันและกันในวันที่ผ่านมา
เป็นเหตุที่ทำให้มีความรักสนิทสนมกัน โดยไม้ได้มุ่งหวังว่าจะเป็นคู่รักกันแบบแฟน
เป็นแต่เพียงว่าได้คุยได้พบกันเท่านี้ก็มีความสุขอย่างเพียงพอแล้ว
ในขณะเดียวกันพอนานเข้าระดับของการคบหากันได้เปลี่ยนไปคือไม่ได้อยู่ในระดับ
ที่เคยเป็น มีบางครั้งเคยโทรคุยกัน และสนทนากันในทางอื่นด้วยความยินดีพอใจกันทั้งสองฝ่ายจึงทำให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยความดี เช่นเป็นห่วงกัน บอกรักกันอย่างมีความสุข
มีบางครั้งขัดแย้งกันบ้างแต่ทุกอยางก็เป็นไปด้วยดีคือเข้าใจกัน
แต่แล้วสมมุติว่าในวันหนึ่ง คุณเป็นห่วงเพื่อนคุณและคิดถึงเพื่อน แล้วโทรไปเพื่อจะ
ถามสุขทุกข์ แต่คำตอบที่ได้รับก็คือ ไม่จำเป็นไม่ต้องโทรได้มั้ย เอาไว้โทรคุยกันในธุระ
สำคัญดีกว่า โดยที่ไม่ได้ชี้แจงสถานะการณ์ใดๆให้รู้เลย ถามว่าคุณจะคิดอย่างไร แต่ถ้าคิดแบบมีเหตุผลก็คงเป็นเรื่องปกติ แต่มันไม่ปกติสำหรับคุณเป็นแน่
การสนทนาในทางอื่นก็เช้นเดียวกันทุกครั้งดูเหมือนว่ามีความสำคัญยิ่งนักที่ได้เจอกัน
สันทนากันแล้ววันหนึ่ง คุณคิดจะสนทนากับเพื่อนคุณแบบเดิม แต่กลับไม่เหมือนเดิม
คุณจะคิดยังไง เช่นได้รับคำตอบว่า เดียวก่อน ไม่มีเวลา แค่นี้นะ ฉันมีธุระต้องไป
แต่ถ้าพิจารณาแบบมีเหตุผลก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ แต่มันไม่ปกติสำหรับคุณแน่นอน
ถ้าเป็นฉัน จะต้องมีความละอายมาก อาจเรียกได้ว่าถ้าอยู่ในท่ามกลางเพื่อนก็คงหนีไม่
พ้นคำว่าหน้าแตก หรืออาจจะคิดว่า เราไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตเขามากเกินไปหรือเปล่า
เขาอาจจะคิดว่า ธุระอะไรของคุณ คุณมายุ่งกะฉันทำไม คุณไม่ได้มีความสำคัญกับฉันซะหน่อย ความคิดเหล่านี้จึงเป็นเหตุให้เกิดความเฉื่อยชา และสุดท้ายก็คงยุติการคบหากัน
ที่พิมพ์มานี้ไม่ใช่บทความ ไม่มีเนื่อเรื่อง ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นความรู้สึก
Bookmarks