ฟ้าใสเมฆใหลดุจน้ำเย็น วิงวอนจันทร์เพ็ญบนฟ้ากว้าง
คู่ชื้นเคยชิดมาหมองหมาง ตอ้งร้างห่างไกล
......ฝากฟ้าบอกเขาคิดคืนกลับ.....
..อย่าลาอย่าลับจงพักกอ่น...
...อย่าจำตอ้งจรไปไกลหัวใจกลัว...
ค่ำคืนมองฟ้าแสงเดือนฉาย หัวใจหล่นหายอยู่ไหนหนอ
อยากเบือนหลบหน้าน้ำตาคลำ ยังคงเฝ้ารอทุกเวลา
..หากวันนี้ฟ้าไม่มีดาว..
...หัวใจคงร้าวสิ้นชีวา..
..โปรดเถิดเมตตาใจ ฉันที.........ให้เขากลับมา..
จากคนสนิทมาหมองหมาง เดินคนละทางไร้จุดหมาย
อกช้ำตรมจวนชีพวาย สุดท้ายกอ่นตายคงได้พบกันวอนฟ้า