"]เพียงแค่ใบไม้ที่ร่วงสลาย
หยดใสๆก็พร่างพรายไหลหลั่ง
เพียงลมแผ่วพัดพลิ้วเฝ้าพะวัง
หวั่นในอกครวญคลั่งถั่งโถมใจ
ลาลับเลื่อนเพื่อนที่เกลื่อนบนฟากฟ้า
เคยเต็มดวงส่องสาดมาพาใจไหว
สิ้นแสงเดือนเหมือนขาดสิ้นแสงแห่งใจ
หวาดวิตกหวั่นไหวในคําคืน
"]เพียงแค่ใบไม้ที่ร่วงสลาย
หยดใสๆก็พร่างพรายไหลหลั่ง
เพียงลมแผ่วพัดพลิ้วเฝ้าพะวัง
หวั่นในอกครวญคลั่งถั่งโถมใจ
ลาลับเลื่อนเพื่อนที่เกลื่อนบนฟากฟ้า
เคยเต็มดวงส่องสาดมาพาใจไหว
สิ้นแสงเดือนเหมือนขาดสิ้นแสงแห่งใจ
หวาดวิตกหวั่นไหวในคําคืน
มองต่าง..อย่างปลง
แมนน้ำตาเจ้าใหลจ้นๆๆ ใหลหล่นสิหลายปานได๋
อ้ายคนนี่สิบ่อยู่ห่างใกล สิคอยเอาถ้วยต่งไว้ บ่ให้ใหลถิ่มเด้อน้ำตา
เลื่อนลอยดั่งหิ่งห้อยด้อยแสง
โรยแรงรอเล่าเฝ้าจดจ่อ
คืนคำดื่มดำนําค้างรอ
โอ้หนอใยเล่าเฝ้าห่วงใย
เงียบสงัดยามพลัดไกลตา
คิดถึงจึงถามหาหวั่นไหว
ยังอยู่ดีหรือว่าอย่างไร
ถึงหายไปปล่อยใครให้รอ
มองต่าง..อย่างปลง
บางทีก็อยากจะเอ่ยถาม
มันแค่ความหวั่นไหวหรือป่าว
เธอมีฉันเป็นความจริงในเรื่องราว
หรือแค่ยามแตกร้าวจากเขาเท่านั้น
ฉันก็แค่คนที่รักเธอคนนึง
มีแค่ซึ่งหัวใจที่จงรักไม่แปรผัน
นอกนั้นไม่ได้เลิศเลอไม่สำคัญ
เพียงเท่านั้นมันเพียงพอไหมคนดี
มองต่าง..อย่างปลง
หากหวั่นไหวห่วงรักแท้แพ้ใกล้ชิด
รอยลิขิตของแดนใจในแดนสรวง
หวั่นคมดาบอาบน้ำตาลฉาบลมลวง
เป็นเพียงบ่วงรอยยิ้มหวานบาดดวงใจ Kiss
สร้างรหัสลับของหัวใจไว้ปกป้อง
ทั้งสี่ห้องเติมเชื่อมั่นผูกพันธ์ให้
เชื่อมทรวงสลักกลอนห่วงกุญแจใจ
เพียงขอวางดวงใจฝากไว้เคียงเธอ
รือความรัก เดินมาไกล ได้แค่นี้
คนที่เคย เอ่ยวจี หายไปไหน
เคยจับมือ กันฟันฝ่า มาแสนไกล
แต่สุดท้าย ได้ความช้ำ กลับคืน
ยังจดจำ คำสัญญา ที่หน้าบ้าน
ยังจดจำ แรกรักหวาน อันชุ่มฉ่ำ
ยังคิดถึง คำพร่ำบอก ในน้ำคำ
ที่ฉันนำ เสนอให้ จากใจจริง
หรือวันผ่าน เนิ่นนานไป ใจก็เปลี่ยน
ใจก็เลือน ลืมคนเก่า เฝ้าห่วงหา
หากได้ยิน คำวิงวอน โปรดคืนมา
คืนสู้ฟ้า ที่บ้านเรา ยังเฝ้าคอย..........................
บางที..มันคงอธิบายยาก..
เหตุผลของเธออิกมากที่ฉันอาจไม่รู้
และเหตุผลความเป็นไปของฉันก็มีอยู่
บางทีจึงดูห่างเหิรเมินกันไป.....
........................................
หากบางทีมีเพ้อละเมอบ้าง...
ก็ความเงียบและห่างทำให้หวั่นไหว
กลายเป็นเหงาเศร้าแปลกๆละคนไป
เกิดอ้างว้างในหัวใจยามคิดถึงเธอ
.......................................
จะไม่เอ่ยท้วงถามยามไม่เห็น
เธอจงเป็นตัวของเธอได้เสมอ
แร่ะเช่นกันฉันยังเป็นฉันของเธอ
ที่ยังเพ้อพรําหามาเคียงใจ..
มองต่าง..อย่างปลง
อยากบอกว่าหวั่นไหว
เมื่อเห็นเทอให้ความสำคัญกับใครมากกว่าฉัน
กลัวใจเทอแอบซ่อนใครไว้ผูกพัน
กลัววันเวลาที่คบกันนานทำให้เทอเริ่มเปลี่ยนใจ
ถึงเทอจะบอกว่าเขาเป็นแค่น้องสาว
แต่เรื่องราวจะซ่อนเร้นกว่าที่พูดไว้
อย่าเลยถ้าจะบอกว่าแค่ลองใจ
เพราะใครบางคน แอบรินน้ำตา
"รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน
จะคอยเป็น กำลังใจ ให้เสมอ
เพื่อให้เธอ ก้าวไป ให้ถึงฝัน
แม้ขวากหนาม ขวางกั้น เส้นทางตัน
ขอให้เธอ ฝ่าฟัน ไปด้วยใจ
แม้วันหนึ่ง ถึงเธอ จะอ่อนล้า
เสียน้ำตา ให้กับ ความหวั่นไหว
ขอให้รู้ ว่าตรงนี้ ยังมีใคร
ที่จะเดิน ก้าวไป พร้อมกับเธอ
อย่าท้อแท้ เมื้อสิ้นหวัง อย่าหวั่นจิต
เรามีสิทธิ์ เริ่มจาก"ศูนย์" ได้เสมอ
อย่าพ่ายแพ้ แก่อุปสรรค ที่พบเจอ
ฉันรู้ว่า คนอย่างเธอ ไม่อ่อนแอ......สู้ๆเด้อจ้าพี่มิก
คนที่กล้าจะพ่ายแพ้เท่านั้น...ที่จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่
กับบางวันที่ผู้คนครื้นเครงลั่น
แต่ตัวฉันใยซึมเหงาเศร้าไหวหวั่น
ยินเสียงเพลงที่เคยฟังได้ทุกวัน
ตอนนี้นั้นมาเบื่อพลันซะงั้นไป
หรือเพียงเพราะความเงียบที่ครอบงำ
สะกดบรรยากาศพาสั่นไหว
ตัวฉันด้วยโดนครอบงำรวมกันไป
ใช่เพียงเพราะการจากไป..ของใครบางคน
มองต่าง..อย่างปลง
Bookmarks