"มาดอยู่บนฟ้า หากินปานนกขุ่ม"
"มาดปานครู สบู่ก้อนซำฮอลล์"
"มาดอยู่บนฟ้า หากินปานนกขุ่ม"
"มาดปานครู สบู่ก้อนซำฮอลล์"
อ้าย...ลูกหินไม่เข้าใจเลย หมายถึงอะไรคะ ต้องขอโทษอย่างแฮง ครูทำไมต้องใช้สบู่ก้อนเล็ก พราะเงินเดือนน้อยเหรอคะ หรือว่าอะไร ไม่เข้าใจจริง ๆ นะเนี๋ย อยากทราบ อธิบายหน่อยค๊า มีชอกล์กระดานพร้อม บรรยายเลยคะ
อุปสรรคเป็นได้ทั้งบันไดให้ก้าวขึ้นไป...หรือเป็นภูผาที่ขวางกั้น...ขึ้นอยู่กับว่าจะมองมุมไหน
ขออธิบายขยายความของอ้ายบ่าวบ้านดอนเด้อครับ...
ที่ผิ่นว่า "มาดอยู่เทิงฟ้า หากินปานนกคุ่ม" หรือว่า
"มาดปานครู สบู่ก้อนซำฮอลล์" นั่น
กะเปรียบปานคนที่เบิ่งไปแล้วเป็นคนที่ดูดี มีฐานะ มีความน่าเซื่อถือหลาย น่าเลื่อมใส(บ่แม่นหัวล้านเด้อ) แต่ในความเป็นจริง ความเป็นอยู่หรือว่าฐานะของเขากลับตรงข้าม ผู้ลางคนความเป็นอยู่ หรือว่าฐานะทางการเงินขัดสน ซึ่งคนพวกนี่เป็นพวกสร้างภาพให้เจ้าของดูดี เปรียบได้คือกันกับครูที่ภาพรวมอีหยังกะดูดีมีแต่คนอยากสิเป็น แต่ในความเป็นจริงชีวิตครูกะคือกันกับที่หลายคนคะเจ้าเว่านั่นหละ รายรับบ่ค่อยมีได้แต่เงินเดือนบ่กี่พัน แต่ว่ารายจ่ายนั่นตี้สังมาหลายกะด้อ ผู้ลางคนกะไปยืมเงินเป็นหนี้เขา หละกะภาษีสังคมกะหลาย อย่างไปงานแต่งคะเจ้าเหล้าขาวกะกินบ่เป็นต้องมีสีจั่งกินได้ ใส่ซอง ยี่สิบ สามสิบกะบ่คือ อย่างขี้ล่านกะต้องเป็นร้อย (เว่าปานว่าเคยเป็นมาก่อนแมะ)
เอาไว้ส่ำนี้สาก่อนเนาะบ่อยากเว่าไปหลายอยากอายเจ้าของ กะย่อนว่าเคยเป็นมานั่นละก่อว่านี่กะดาย
สาวลูกหินอ้ายสิตอบเด้อ
ที่เว่าไปกะคึือ คนที่จนบ่มีอันจะกินแต่ว่ามาดใหญ่ท่าใหญ่ ขี้คุยขี้โม้นั่นหละ ประมาณนี่หละ
เอ๋าบ่าวเมฆินตอบน้องสาวหล่าหละติโทษที่เด้อสั่น
จักหละคือไผบุ๊นี้ครับ
คือสิบ่แมนบ่าวบ้านดอนดอกท่านสงสัยเป็นคนอื่นพุนหละ
คือสิฟ้าวแก้โตแท้น้อ จั่งสิเขาเอิ้นว่า
กินปูนฮ้อนท้องเด้อหนุ่มบ้านดอน
มาดคักแท้สาวแก่คุณครู
อูทูเสียงสอดเสียงคำป้อย
ปานอ้ายเป็นเด็กน้อยอนุบาลพาลว่า
เทิงพ่องห่าซั่วไส้ไลขี้เพี้ยเฮี่ยดิน
ยังบ่อสิ้นถากทั่งคำจา
กันยานางซ่างเป็นปานนี้
หนีบ่หวิดม้มเวรโจมจำจ่อง
ซ่างได้มาพ้อน้องนอนี้พี่พะอวน
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
สาวครูนี้เผิ่นสิว่าเลาคัก
ฮู้ว่าอ้ายศรีมักเลาแฮ่งเล่นโตคักแท้
เล่นโตคักหลายค้างคานแนหละญาแม่
ส่างมาคักแท้ๆคักแท้น้อสาวครูเอ้ย......
Bookmarks