นานแล้วนะที่เราจากกัน ฉันยังคงต้องเจ็บปวดอยู่เสมอ... เมื่อนึกถึงเรื่องราวของเรา มีบางคนบอกฉันว่า ให้ฉันเขียนเรื่องของฉัน
ผ่านกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นี้ ตอนแรกฉันไม่สนใจ เพราะ ไม่อยากจะนึกถึงความเจ็บปวดที่ผ่านมา แต่วันนี้ ฉันจะเขียน

"เผื่อว่าวันนึงเธออาจจะผ่านมาเจอ และได้อ่านมัน และ รู้ถึงความรู้สึกในใจของฉันบ้างสักนิดก็ยังดี"

ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดี แต่ฉันคิดว่าจุดเริ่มต้นมันคงไม่สำคัญ เพราะทุกครั้งมันจะเริ่มต้นด้วยความสุขเสมอ เราจึงไขว่คว้าที่จะเริ่มต้น แต่ไม่ว่าจะเริ่มต้นยังไง สำหรับ ฉันมันสำคัญที่จุดจบ

ที่ฉันยังเจ็บปวดกับความรักน่ะ ไม่ใช่เพราะมันจากฉันไปหรอกนะ ... แต่เป็นเพราะมันยังคงอยู่ต่างหากล่ะ เพราะฉันยังรักเธออยู่ไง

จริงแล้วธรรมชาติของความรัก มักจะไม่ทำร้ายใคร เพียงแต่มันอาจทำให้ฉันมีความสุข จนลืมนึกถึงความทุกข์ มันมีความจริงอยู่ว่า

...เมื่อวันใดที่มีรักมา ก็อาจมีวันที่รักจากได้...

ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม หลายคนหรือแม้แต่ฉันก็ตาม จึงอดที่จะหลงใหลไปกับมันไม่ได้

เมื่อตอนที่มีรักอยู่ ฉันมักหลอกตัวเองว่า เพราะเรารักเขามาก เขาคงเห็นความตั้งใจหลายอย่าง ของเรา สิ่งดีๆ ที่เราให้เขา เขาคงจะรับ และรักเราตอบ บ้างไม่มากก็น้อย

และเมื่อเขาตอบรับรักของเรา มันจะทำให้เรายึดมั่น ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของเรา เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา ที่จะต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ นานเท่าที่ใจเราต้องการ

"ความรู้สึกอันนี้แหละ คือจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดของฉัน เพราะฝืนกฏธรรมชาติ"

ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อน เข้าใจยาก แต่ในความซับซ้อน มันก็แฝงความเรียบง่ายอย่างที่ฉันนึกไม่ถึง เพราะไม่ว่าสิ่งไหน ไม่ว่าเรื่องอะไร ทุกอย่างล้วนแต่อยู่ในกฏเดียวกัน

"มันจะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แปรสภาพ แล้วก็จบลง"

รักที่สมหวังอยู่กันจะแก่เฒ่า ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้ เพราะวันนึง ไม่ว่าฉันหรือเธอก็ต้องตายจากกันไป สิ่งสำคัญ จึงไม่ได้อยู่ที่ว่า วันนี้เธอจะอยู่หรือจากไป สำคัญที่ว่า

....ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ฉันมีความทรงจำที่ดีดี

ก็เพียงพอแล้ว อย่างน้อย ฉันก็ยังมีอะไรดีดี ที่ทำเพื่อเธอ ให้นึกถึง และยังยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ แม้ว่ามันอาจจะเปื้อนน้ำตาบ้างก็ตาม แล้วเธอล่ะ ยังคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า...

ถึงวันนี้ ฉันจะยังมีน้ำตา ก็คงไม่เป็นไรหรอก เพราะชีวิต ก็เป็นแบบนี้ สุข ก็อยู่กับฉันไม่นาน ทุกข์ ก็อยู่กับฉันไม่นาน ทุกข์ สุขเคยแวะผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
เธอก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน

"เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้"

เธอผ่านเข้ามา แล้วเธอก็จากฉันไป
"แต่อย่างน้อย เธอก็ทำให้ฉันเข้าใจชีวิตมากขึ้น เติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น" เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า
ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้ เราจะแก้ไขอะไรในชีวิต
...ฉันตอบตัวเองว่า ฉันจะไม่แก้ไขอะไรทั้งนั้น เพระสิ่งที่ผ่านมานั้นทำให้ฉันเป็นฉัน เพราะฉันไม่ใช่ใคร และใครก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบฉัน วันที่ฉันเจ็บ ฉันก็จะร้องไห้
วันที่ฉันสุข ฉันก็จะหัวเราะ และฉันก็เลือกที่จะรักเธอ แม้ว่าวันนี้

เธอจะจากฉันไปก็ตาม

ฉันจะเก็บมันไว้ สิ่งที่เลวร้ายจะทิ้งมันไป ทำไมนะเหรอ? ก็ชีวิตคือการเรียนรู้นี่นา ห้องเรียนของฉันคือโลกใบนี้ ยังมีอะไรอีกตั้งเยอะ ที่รอให้ฉันพบเจอ ตราบใดที่ฉันยังหายใจ ขอบใจนะสำหรับบทเรียนของเธอ ฉันจะจำว่ามีคนอย่างเธออยู่บนโลก เธอจะยังอยู่ในใจของฉัน

ฉันหวังแค่ว่า วันนึงเธอจะผ่านมาเจอกล่องสี่เหลียมเล็ก ๆนี่ และเธอจะได้อ่านมัน ไม่ว่าวันนี้จะมีเธออยู่หรือไม่มี จะมาหรือไป คงไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว... สำหรับฉัน เธอก็คือ.....คนเคยรัก ... งัย

เเด่..คนที่ฉันเคยรัก