......สายลมพลิ้วไหวพัดโบกโบย
สายลมโชยหวนป่วนใจหา
สิ่งแฝงในสายลมที่ผ่านมา
คือวันเวลาแห่งความทรงจำ
.......มันยังฝังอยู่ในความรู้สึก
ในส่วนลึกที่คิดถึงเพ้อหา
ใครคนหนึ่งในช่วงชีวิตที่ผ่านมา
คนที่ไม่ลับลาจากคืนวัน
......แต่เมื่อลมพัดผ่าน
ใจร้าวรานเจ็บปวดหม่นไหม้
เมื่อเธอต้องเดินจากไป
ทิ้งฉันไว้กับภาพฝันของวันวาน
ให้ฉันนั่งขับขานกวีแสนทรมาน
............เพียงลำพัง...................
Bookmarks