ท้องฟ้ายามมืดสนิท...มองไม่เห็นแม้เส้นทางเดินข้างหน้า
ความรู้สึกหวาดกลัว เหน็บหนาว เคว้งคว้าง....ย่อมก่อตัวเกิดขึ้นได้ไม่ยากเย็น
คนเรามักจะหวาดกลัว...ต่อสิ่งที่สายตาไม่อาจจำแนกรายละเอียดได้
ทั้งที่ในความเป็นจริง...ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังคงเป็นเช่นเดิม
ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน...มืดหรือสว่าง
*****************************************
ในความมืดมิดของท้องฟ้า...หากปรับดวงตาให้คุ้นชิน
เราจะมองเห็นเส้นทางข้างหน้าได้บ้าง...แม้เพียงราง ราง แต่ก็เพียงพอที่จะมองเห็น
เชื่อเถิดว่า...ไม่มีความมืดมิดใด จะมืดมิดอย่างแท้จริง
และหากเราแหงนมองขึ้นไป....ดวงดาวมากมายส่องแสงประกายเจิดจ้าวับวาว
ยิ่งท้องฟ้ามืดสนิทมากเท่าไร....ดวงดาวก็จะยิ่งสวยระยิบยามค่ำคืน เช่นกัน
แสงดาวดวงน้อยแม้ริบหรี่...จะเป็นดั่งคบเพลิง
สว่างโชติช่วงในหัวใจของคนที่ว่างเปล่า...อบอุ่นดั่งแสงดวงตะวัน
ส่องนำให้นักเดินทางผู้เหน็บหนาว
ท่ามกลางปัญหา ความท้อแท้สิ้นหวัง....หากปรับความรู้สึกให้คุ้นชิน
หลับตาลง...เปิดหัวใจ...ให้หัวใจได้ฟังเสียงความรู้สึก
ให้ความคิดได้โลดแล่นอย่างอิสระ....เราจะสามารถมองเห็นหนทางข้างหน้าได้เช่นกัน
เชื่อมั่นเถิดว่า...ไม่มีปัญหาใด...ไม่มีทางออก
รำลึกไว้เสมอว่า...เพราะฟ้ามืดดาวจึงสวย
หากไม่ข้ามพ้นอุปสรรค...ใยจะถึงที่หมาย
"เข้มแข็งไว้...คนดี"
Bookmarks