คาถานี้ผู้ข้าฯ..ยังจำได้บ่ลืมพ่อใหญ่เผิ่นบอกให้ท่องเวลาซิเข้าไปป่า หรือว่าซิลงในน้ำ เพราะสมัยตอนเป็นเด็กน้อย
ไปหาปลานำพ่อใหญ่ตอนเดิกๆ กะซิช่วงตี 2 ตี3 นี้ล่ะ ช่วงปลากำลังออก ตอนนั้นกะยังบ่ฮู้ภาษีภาษายังน้อ
พอไปฮอดข้างแม่น้ำโดม พ่อใหญ่เผิ่นกะหาฟื้นมาดังไฟไว้ให้ เผิ่นกะบอกว่านั่งฟิงไฟถ้าพ่อใหญ่อยู่นี้ล่ะ...
พอเว้าจบพ่อใหญ่เผิ่นกะท่องคาถาอีหยังกะบ่อู้ แล้วเผิ่นกะเอาไม้พายเฮือขีดเป็นวงกลมอ้อม ผู้ข้าฯไว้..
อันว่าคาถาเข้าป่า ลงน้ำ กะให้ท่องก่อนเผิ่นบอกมาว่าจังซี
ก่อนซิเข้าไปป่า...เป็นป่าที่เฮาบ่เคยเข้าไปอาจซิเป็นดอนปู่ตาฯ ให้ท่องว่า
"แม่พระไพร เจ้าข้า คอยอยู่หรือยัง สังคะตัง โลกะวิทุ"
ซิลงน้ำ...ให้ท่องว่า
"แม่นาวา เจ้าข้าคอยอยู่หรือยัง สังคะตัง โลกะวิทุ"
อันนี้เป็นประสบการณ์เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว...กะเอามาถ่ายทอดสู่กันฟังน้อ
ท่านใดมีเรื่องราวดีๆ กะเอามาเล่าสู่พี่สู่น้องเฮาฟังเด้อ...
Bookmarks