อ้ายศรี...ผมถามอีกแน "หดสรง" หมายถึงหยังคับ แล้วกะอยากไห่อธิบาย ระดับของจารย์ซา กับจารย์ครูไห่ฟังแน อันนี่ผมงงมาดนล่ะถามไผกะบ่ค่อยมีผุฮู้ ขอบพระคุณมาล่วงหน้าเด้อคับ
อ้ายศรี...ผมถามอีกแน "หดสรง" หมายถึงหยังคับ แล้วกะอยากไห่อธิบาย ระดับของจารย์ซา กับจารย์ครูไห่ฟังแน อันนี่ผมงงมาดนล่ะถามไผกะบ่ค่อยมีผุฮู้ ขอบพระคุณมาล่วงหน้าเด้อคับ
.....รู้สึกว่าผมเคยกล่าวไว้ในกระทู้มาแล้วเทื่อหนึง บ่อเป็นหยังน้อ เอาใหม่กะได้ พอสังเขปน้อคะรับ
.....การหดสรง(เถราภิเษก) เป็นพิธีสถาปนา แต่งตั้งสมณศักดิ์อย่างลาว หรืออีสานสมัยก่อน ซึ่งผู้ที่สิได้รับการหดสรง ต้องเป็นผู้ที่มีภูมิธรรมสูตรเฮียนได้จนสมควรแก่ฐานะพรรษาเจ้าของ
.....สิ่งของเครื่องใช้ในการหดสรงกะมี ไตรจีวร ตาลปัตร ย่าม ไม้เท้า เกิบคีบ หลาบเงิน หลาบคำ (หลาบ หมายถึงแผ่นโลหะแผ่บางๆ)ไว้จารึกนามเจ้าหัวผู้ได้การเถราภิเษก
.....พอได้มื้อกะสิมีการตั้งมณฑลพิธี มีราชวัตร(ฝากะแท่) ฉัตร ธง กล้วยอ้อย มีฮ้านโฮงหด เฮ็ดเป็นฮางหัวนาค มีฮูตรงคอนาคให้น้ำไหลออก โดยโฮงหดสิยกทางหางโฮงให้สูงเพื่อให้น้ำไหลออกทางหัว เมื่อได้เวลา ญาติโยมมาพร้อมทั้งน้ำอบน้ำหอม ทายก สัปปบุรุส กะสิอ่านประกาศการแต่งตั้ง เสร็จ พระที่สิรับการหดกะสิมานั่งยองย่อใต้หัวนาคบนแผ่นศิลา พระพิธีธรรมครบสงฆ์สวดชยันโต จากนั้นกะเอาน้ำอบน้ำหอมเทลงฮางหดไหลไปตกลงใส่พระฯนั้น เสร็จกะเปลี่ยนไตรจีวรพร้อมเครื่องบริขารที่กล่าวไว้
.....ลำดับของยศ หดเทื่อแรกว่าสำเร็จ หรือสมเด็จ หดเทื่อสอง ว่าญาซา (อุปฌาย์) หดเทื่อสาม ว่า ญาครู คันไผได้รับการหดสรงเทื่อหนึ่ง(สำเร็จ) คันสึกออกมาเพิ่นเอิ้นจารย์ คันได้หดญาซา ว่าจารย์ซา คันได้หด ญาครูว่าจารย์ครู
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
กระทู้นี่สุดยอดความรู้เด้อหนี่ อ้ายทิด หย่าวโลดอาจารย์ มักอ่านจ้า
ทิดกับเซียงกะต่างกันหละเนาะ เซียงหนี่กะสิยังหนุ่ม เป็นเด็กน้อยอยู่เนาะ อิอิ
ทิดนี่กะเฒ่าแหน่จักหน่อย::) บ่ได้ว่าไผเด้อ อิอิ
คนที่กล้าจะพ่ายแพ้เท่านั้น...ที่จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่
ติ๋ม เปอร์โย;กระทู้นี่สุดยอดความรู้เด้อหนี่ อ้ายทิด หย่าวโลดอาจารย์ มักอ่านจ้า
ทิดกับเซียงกะต่างกันหละเนาะ เซียงหนี่กะสิยังหนุ่ม เป็นเด็กน้อยอยู่เนาะ อิอิ
ทิดนี่กะเฒ่าแหน่จักหน่อย::) บ่ได้ว่าไผเด้อ อิอิ"
'เซียงหนี่กะสิยังหนุ่ม เป็นเด็กน้อยอยู่เนาะ'
กะบ่แน่เด้.. ฮั่นเพิ่นบเคยบวชพระ เฒ่าปานได่ คเจ้ากะยัง เอินว่า เซียงอยู่กะได่เด้
คือจั่ง 'อ้ายบ่าวเซียงน้อย' เพิ่นอาจสิ 30-40 กะได่หนา อิอิ ::)
"เซียง"กะมีแล้ว "ทิด"กะมีหลายโพด ขั่นหว่า"มหา" กะบ่อึดบ่อยาก...ข่อยบวชแล้วสิเป็น"สมี"ดอก...มันจั่งค่อยบ่มีหลาย...ได้มาย้อนความสามารถเฉพาะโตคักๆ...เอิ๊กส์ๆๆๆ...
ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...
ได้ยินผุเฒ่าเผิ่นหว่า ทิดแห่งฮาน จานแห่งฮ่าย เซียงน้อยแห่งจัง ... บ่ฮู้หว่าหมายควมหว่าจั่งได๋ครับ
คาดสิได้ลอยมาคือปลาเน่า ... สั่นแล๊ววว
เพิ่นเปรียบเทียบซื่อๆ ว่าทิดแฮ่งฮาน จารย์แฮ่งฮ้าย เซียงน้อยสากกะเบือ เพิ่นหมายว่าผู้เคยสูตรเคยเฮียนนั้นหล่ะแฮ่งโตดี อิ อิ อิ เลี่ยงบาลี คือทนายฮู้กฎหมาย ยายความหาฮ่วมข่วมพาด แล้วใส่อาจอาญาฝูงประชาให้ฮ้อนเฮ่งนั้นหล่ะ(ขออนุญาตเปรียบเด้อข่าน้อย)
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
Bookmarks