ลิงกำถั่ว พระธรรมเทศนาโดย พระมหา ว. วชิรเมธี
Mekhong Thai Restaurant
Kennebunk, Maine, USA
Sunday April 29, 2007


<object width="425" height="355"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/OvPGojKdaTo&rel=1"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/OvPGojKdaTo&rel=1" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object>

ท่านได้เล่าเรื่องลิงกำถั่ว และเปรียบเทียบว่า มนุษย์เราที่ทุกข์ทุกวันนี้เพราะอะไร ทำตัวเป็นพวกลิงกำถั่ว นั้นเอง

“เมืองของพระพุทธเจ้า เค้าเรียกว่าสิทธัตถะนคร (ประเทศอินเดีย) พอเข้าไปถึงปุ๊บ เราจะผ่านป่าสาระใหญ่ หนานี่เป็นหมื่นต้นนะ เค้าตั้งชื่อเมืองว่าสิทธัตถะนครเพื่อระลึกถึงพระพุทธเจ้า พอเราไปถึงปุ๊บโชเฟอร์(คนขับรถ) เค้าก็จะบีบแตรรถเสียงดัง อาตมาก็ว่าเค้าบีบ(แตร)ทำไม พอซักพักหนึ่ง อีกซักห้านาทีเท่านั้นเอง สองฝากถนนเต็มไปด้วยทหารพระราม “ลิง” ลิงออกมายืนเข้าแถวเต็มไปหมด เอาแฮคหรือฮอล์โยนลงไปนะ มันจะแกะให้เราดูเลยนะ และกินแต่ข้างใน เห็นความฉลาดมั้ย นั่นคือลิง เอากล้วยยื่นให้เค้าจะปอก ปอกเสร็จแล้วเอาเปลือกคืน ฉลาดไหม? โดยเฉพาะทัวร์ไทยนี่เค้าสนิทมาก เพราะว่าเราไปบ่อย แต่เวลาถ่ายรูปอย่ายื่นกล้องออกไปเดี๋ยวเค้าดึงนะ เค้าดึงกล้อง ที่นี่ลิงเมืองนี้มันเยอะ ชาวสวนเค้าก็เดือดร้อนมาก ทำยังไงลิงชอบลงมากินถั่วกินอะไรที่ปลุกเอาไว้ ชาวสวนก็หาวิธีจับลิงก็จับไม่ได้ อยู่มาวันหนึ่งก็มีชาวสวนคนหนึ่งฉลาดมาก แกไปได้หม้อ เป็นหม้อปากแคบเค้าเรียกว่าเป็นหม้อปากสอด เอาถั่วใส่ไว้เต็มเลยลิงมันอยากจะกินถั่ว มันก็เอามือสอดเข้าไป พอสอดเ้ข้าไปมันก็กำ(ถั่ว)ไว้เต็มที่ พอมัน(กำ)เต็มที่ มันก็ดึง(มือ)ไม่ออก ไปไหนมันก็ลากหม้อ พอลากหม้อ มันก็เสียงดังใช่มั้ย ชาวสวนก็รีบวิ่งมาจับลิง จับลิงเอาลิงมาขาย เอามาทำงานใช้ขึ้นมะพร้าว ลิงซึ่งเป็นสัตว์ที่ฉลาดมาก ถูกชาวสวนจัดได้เพราะอะไร เพราะว่ากำถั่ว มันกำถั่วแน่น ๆ มันดึงออกไม่ได้ วิธีง่ายนิดเดียวนะ ถ้ามันยืนมือเข้าไปมันกำถั่วเสร็จแล้ว พอชาวสวนวิ่งไล่จับ มันก็ปล่อย ถั่วมันก็หลุด ทำไมลิงมันดึงมือออกไม่ได้ เพราะว่าลิงมันกำถั่วอยู่

นี่เห็นมั้ย? คุณโยมว่าเคล็ดมันอยู่ตรงไหนรู้มั้ย มาเทียบกับมนุษย์เรา มนุษย์เราที่ทุกข์ทุกวันนี้เพราะอะไร ทำตัวเป็นพวกลิงกำถั่ว ใช่มั้ย? บางที่ทุกข์มันจบไปตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์นี้ชั้นยังเก็บอยู่เลย โดนเค้าด่าตั้งแต่อาทิยต์ที่แ้ล้ว อาทิตย์นี้ยังแค้นไม่หาย บางคนเป็นลิงกำถั่วอยู่ปีสองปี หนักหนาสาหัส สะเดาะเคราะห์ต่อชะตาเจ็ดวัดเจ็ดวาไม่หาย เพราะอะไร ตัวความทุกข์มันไม่ได้อยู่ที่คนอื่น ไม่ได้อยู่ที่ใคร มันอยู่ที่ในจิตในใจเรานี่เอง

อาตมาเคยเจอโยมคนหนึ่งอกหักรักคุด แค้นแฟนเก่ามาก ขนเสื้อขนผ้าไปทิ้งหมดเลย สามปีไม่หาย ไปนั่งเล่าให้อาตมาฟัง อาตมาถามว่าทำไมโยมตัดใจจากเค้าไม่ได้? โยมก็เล่าสาระพัดว่าทุกอย่างก็ทำลายหมดแล้วแต่ตัดเ้ค้าไม่ได้ อาตมาถามว่าแล้วในกระเป๋าโยมนะเหลือมั้ย เค้าก็ชักกระเป๋ามาให้ด ูรูปแฟนเก่าอยู่ในกระเป๋า ไอ้นี่ก็พวกลิงกำถั่วเหมือนกัน มันทิ้งหมดเลยนะของที่เคยให้กัน เก็บลงกล่องส่งคืนแฟนหมด แต่ในกระเป๋ายังเ็ก็บไว้รูปนึง มันยังลืมไม่ได้ เพราะฉะนั้นเอาเข้าจริง ๆ ความทุกข์ไม่ได้อยู่ข้างนอก อยู่ข้างในในจิตในใจเรา

ดังนั้นถ้าเวลาเรามีทุกข์ให้คุณโยมนึกถึงข้อดีของรถ รถนี่มีข้อดีตรงไหน คือวิ่งได้เร็วใช่มั้ย? แต่รถที่ไม่มีเบลคอันตรายมั้ย? อันตรายมาก คนเราเ้ช่นเดียวกัน ข้อดีของการเป็นมนุษย์ เราเกิดมาแล้ว สุขภาพดี มีวิชาความรู้ ทำอะไรเดินเหินได้ ไปไหนมาไหนได้ คิดได้พูดไ้ด้กินได้ แต่ถ้าเราหยุดไม่ได้เราทุกข์มั้ย? ทุกข์ ดังนั้นพอถึงเวลากลางคืนปุ๊บธรรมชาติ บังคับให้มนุษย์ต้องนอน นั้นแสดงว่าเราต้องเรียนรู้ที่จะหยุด หลังจากที่เราวิ่ง

ฉะนั้นโดยสรุปนะ

หนึ่ง ความทุกข์บรรดามีในชีวิตของเรา ที่เราทุกข์กันมากเพราะเราไม่ปล่อยวางนะ บางสิ่งบางอย่างที่มันทำร้ายจิตใจเราจนกินไม่ได้จนนอนไม่หลับ จริง ๆ มันทำร้ายเราไม่ได้หรอก ทันทีที่มันเกินขึ้นมัันก็ดับไป ทันทีที่เค้าหลุดปากด่าเรา คำพูดนี่หลุดจากปากเค้า มันก็เป็นอากาศไปแล้ว แต่มันทำร้ายเราเหมือนเข็มซักร้อยเล่มเพราะอะไร เพราะเราเก็บไว้ ดังนั้นอย่าเป็นลิงกำถั่ว เวลามีความทุกข์อย่าเป็นลิงกำถั่ว หัดปล่อย หัดวาง

สอง เวลาเราทำงานมาก ๆ ก็เหมือนรถที่วิ่งเร็ว รถที่วิ่งเร็วก็ไปได้ไกล แต่รถที่วิ่งเร็วไม่หยุด วันหนึ่งมันต้องเจออุบัติเหตุแน่นอน คุณโยมทำงานกันมากต้องระมัดระวัง บอกตัวเองว่าต้องมีวันหยุดสำหรับตัวเอง”