เด็กน้อยได้ไปงานถวายปริญญาศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาวิชาพัฒนาชุมชน แด่ พระราชภาวนาวราจารย์ (หลวงพ่อวัดผาเกิ้ง) เมื่อวันที่ 15 กรกฏาคม 2550 ได้รับหนังสือที่ระลึก... "คนโชคดี"....อ่านแล่วกะเข้าท่าเลยเอามาฝากลุงมหาและเพือน ๆ น้อง ๆ จ้า....อิอิอิ :)

คนโชคดี


การพัฒนาคน

เครื่องมือ

การดำเนินชีวิตของคนต้องอาศัยเครื่องมือเป็นเครื่องช่วยที่สำคัญ เป็นทั้งอุปกรณ์ความรู้ หรือแบบอย่างที่ได้เห็นจากผู้อื่นเป็นอุปกรณ์ที่จะใช้ในการดำรงชีวิต

ความรู้วิชาการแต่ละอย่างเท่ากับเป็นชิ้นส่วนที่จะต้องนำมาประกอบเป็นเครื่องมือที่ดี ในการดำเนินชีวิต ให้มีความสำเร็จเป็นประโยชน์แก่ตนเองและส่วนรวม แต่การเอาชิ้นส่วนต่าง ๆ มาประกอบกันจะต้องทำด้วยความสามารถตนเอง ผู้อื่นทำแทนให้ไม่ได้

ความรู้ – ความสามารถ

ความรู้เป็นสิ่งที่ต้องหาอย่างไม่มีวันที่สิ้นสุด เพื่อจะให้มีความสามารถฟันฝ่าอุปสรรคได้ ความรู้เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกตนให้ครบเป็นคน ด้วยหลักของเหตุผล หลักของวิชาการ หลักของความเมตตากรุณา หลักของความเผื่อแผ่และความขยันหมั่นเพียร

เหตุ – ผล

เหตุ คือ จุดเริ่มต้นของสิ่งที่เราต้องเผชิญ
ผล คือ สิ่งที่ต่อเนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นแก่เรา

เหตุ เป็นสิ่งที่เราทำ ผล เป็นสิ่งที่เรารอรับ ผลย่อมตรงกับเหตุเสมอ ทำอย่างก็ได้อย่างนั้น วิชาการต่าง ๆ ก็ เหมือนสิ่งที่วิเศษสิ่งที่มีอานุภาพมีกำลังมาก ถ้าใช้วิชาการทำ เหตุ อย่างไม่มีคุณธรรมก็จะเกิดผล ที่เป็นอันตรายต่อคนเองและส่วนรวมได้อย่างมหาศาลจึงต้องพิจารณาก่อนใช้ความรู้ที่ตนมี

หลักของเหตุผล เป็นหลักที่มีความสำคัญยิ่ง และจะต้องขัดเกลา ตัวเองอยู่ตลอดเวลา มิฉะนั้นแม้ว่าจะมีความรู้มากเท่าไรก็ตาม ก็ไม่สามารถนำไปเป็นประโยชน์แก่ตนและส่วนรวมได้

การเอาใจ

การเอาใจ เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามาก เป็นบันไดช่วยการดำเนินชีวิตเรียบง่ายยิ่งขึ้น ได้แก่

1.เรา เอาใจ เขา
2.เขาเอาใจเรา
3.เอาใจซึ่งกันและกัน

การเอาใจนี้ผลที่ได้ก็คือ เกิดความสามัคคี ช่วยซึ่งกันและกัน ถ้าเอาใจในทางที่ถูกแล้ว ก็จะทำให้ทุกคนประสบผลสำเร็จได้ อย่างยอดเยี่ยมทีเดียว แต่ใครจะคิดหรือหา วิธีเอาใจ ได้มากกว่ากันนั้น เป็นความสามารถเฉพาะตัว ต้องมุ่งมั่นแสวงหาด้วยตนเอง ถ้าต่างคนต่างเอาใจกัน ก็จะทำให้อยู่ร่วมกันได้ ช่วยกันได้

เด็ก – ผู้ใหญ่

เมื่อ เด็ก ให้คำสัญญาว่า จะทำตามคำของผู้ใหญ่ เป็นคำที่ประทับใจผู้ใหญ่อย่างยิ่ง ผู้ใหญ่ในที่นี้หมายถึงอะไร

ผู้ใหญ่ ในที่นี้หมายถึง ผู้ที่มีสติปัญญา มีความคิดลึกซึ้งรอบคอบ สติปัญญา ในที่นี้มิได้เพียงจำคำสอนที่ดีได้เท่านั้น แต่หมายถึงสติปัญญาที่สามารถเอาความรู้ที่เราเก็บเอาไว้จากที่ผู้รู้ได้สั่งสอนแล้ว ไปแยกแยะพิจารณาว่าสิ่งใดควร สิ่งใดไม่ควร สิ่งใดถูกต้อง สิ่งใดไม่ถูกต้อง เราฟังทุกอย่างแต่ไม่ได้เชื่อทุกอย่าง สิ่งใดมีประโยชน์ก็เก็บเอาไว้ สิ่งใดไร้ค่าก็ปล่อยผ่านไปเหมือนลมที่พัดผ่านเรา เรารู้เพียงว่าลมพัดผ่าน แต่เราไม่ได้เก็บลมเอาไว้

บางคนไม่ชอบให้ใช้คำว่า “เด็ก” กับตน เพราะนึกว่าคำว่า “เด็ก” นี้เป็นการดุถูกเมื่อเปรียบกับคำว่า “ผู้ใหญ่”
ผู้ใหญ่ เหมือนกับเป็นผู้ที่โตแล้วไม่ต้องถูกดุ ไม่ต้องถูกเตือนเมื่อเป็นเด็กก็ต้องถูกดุ ถูกเตือน ถูกสอน

คำว่า “ถูก” ฟังดูไม่ค่อยดี เหมือนว่ามีการบังคับจิตใจ แต่ถ้าหากว่าไม่มีการบังคับจิตใจกันบ้าง พวกเราทุกคนจะเป็นผู้ใหญ่ เป็นเด็กที่ดีได้อย่างไร จึงต้องมีการบังคับกันบ้าง เพียงแตกต่างกันอยู่ที่ว่า ถ้าให้ผู้อื่นบังคับมัน คับใจ

แต่ว่าเมื่อพ้นจากสภาพเป็นเด็ก มาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็ต้องยังถูกบังคับอยู่ดี ถูกผู้อื่นบังคับก็มี แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือตัวเองจะต้องบังคับตนเองให้ได้

พิเศษ หรือ ธรรมดา

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งธรรมดา พอเรากำหนดว่าวิเศษก็เลยกลายเป็นสิ่งที่พิเศษขึ้นมาตามที่เราสมมุติ
วาระสำคัญนั้นเป็นมาตลอดทุกวันที่พระอาทิตย์ ทุกวันที่พระอาทิตย์ตก เป็นวันสำคัญทั้งนั้น เพราะว่าเป็นเวลาของการสร้างกำลังของการบังคับตัวเอง

คนเรามิใช่ว่าวาระเดียวหรือวันเดียวที่จะเปลี่ยนจากเด็กเป็นผู้ใหญ่ จึงถือเป็นวาระสำคัญหรือวันพิเศษ

ทุกคนจึงต้องถือว่าทุกวันเป็นวันสำคัญทั้งนั้น เพราะเป็นวันที่สร้างกำลังการบังคับตัวเองให้แข็งแรงขึ้น เมื่อทำได้ดังตั้งใจเมื่อไร ก็ถือว่าเป็นที่เป็นวันสำคัญ วันพิเศษ ที่สามารถบังคับตัวให้เป็นผู้เป็นคนได้อย่างแน่นอนแล้ว คือ สามารถเป็นคนที่ยืนด้วยตัวเองได้ ไม่เป็นที่ขวางตาของคนอื่น เป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยและเป็นที่ยกย่องของผู้อื่น ดังนั้น คนเราเมื่อมีโอกาสที่จะทำอะไรเพื่อที่จะหาความรู้ หากำลัง จะต้องรีบฉวยโอกาสนั้น ถ้าไม่อยากหรือไม่ชอบให้คนอื่นบังคับ ก็ต้องบังคับตัวเองให้ได้

คนควรมีกำลังกาย กำลังใจ กำลังความเพียร บากบั่นอดทนที่จะสร้างวันพิเศษให้เกิดขึ้นบ่อย ๆ เพื่อความสำเร็จ ความดี ความงาน เลื่อนระดับความเป็นคนให้ดียิ่ง ๆ ขึ้น

คนโชคดี

หลงทาง ผิดทาง ถูกทาง โดยเพราะอย่างยิ่ง ทางชีวิต

ใคร ๆ ก็ไม่ชอบหลงทาง แต่ว่าเมื่อไม่ทราบทางไป ก็หลงหลวงอยู่ดี เมือจะต้องไปก็ต้องใช้สติปัญญา หาทางของตน อย่างสุดความสามารถ ไปผิดทางก็กลับมาเริ่มต้นหาทางใหม่ ถ้าไปถูกทางเลยก็ถือว่า....เราเป็นคนโชคดีแล้ว คนโชคดี