.-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..
.-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..
.-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..
.-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..
.-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-..-*""*-.
ทุ่งอิสานดินแห้ง หน้าแล้งเงียบเหงา
อ้างว้างครึมซึมเศร้า อย่างเราหลงคอย...สัญญา
ดอกผักติ้วบานเป็นทิว...กลีบขาวเย็นตา
เหมือนเป็นสัญญานเตือนว่าอ้ายจากบ้านนาแรมปี
ทุ่งแห่งนี้ เป็นที่เชื่อมรักผูกพัน แว่วเสียงจั๊กจั่น
รำพันเหมือนมโหรีแผ่นดินแห้ง
ยามหน้าแล้งเงียบเหงาชีวีหัวใจข้อยยังภักดี
กี่เดือนกี่ปียังหวังรอคอย โอ โอ้..ละเน้อ
หลงรอรักมาเนิ่นนานดอกติ้วบานนานแล้วหล่นช่อ
เสียงจั๊กจั่นรำพันร้องเพลงเงียบหงอย
หัวใจข้อย...เหมือนหลุดลอย...คอยอ้ายอยู่ไส
แอบพิงโคน ต้นจานรันทดหมดแรงแมกไม้ยืนตายแห้ง
กรอบแดงแล้งในหัวใจ ดอกผักติ้ว ล่วงหล่นปลิว
เงียบเหงาอาลัยเหลือเพียงข้อยยืนร้องไห้
เหม่อมมองดอกติ้วปลิวผลอยลงดิน
แอบพิงโคนต้นจานรันทดหมดแรง แมกไม้ยืนตายแห้ง
กรอบแดงแล้งในหัวใจ ดอกผักติ้ว ล่วงหล่นปลิว
เงียบเหงาอาลัย เหลือเพียงข้อยยืนร้องไห้
เหม่อมมองดอกติ้ว ปลิวผลอยลงดิน
Bookmarks