โอ้ความตายง่ายเช่นนี้
ความรู้เช่นนี้ คนไม่เคยปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน อธิบายคงไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจหรอก แม้จะไปพัฒนาสมอง พัฒนาไอคิวอย่างไร ยิ่งพูดไม่รู้เรื่องเพราะยังไม่สัมผัสจริง ผมจึงรู้ว่าตัวนี้เองคือ “ปัจจัตตัง” คือรู้เห็นด้วยตนเองเป็นเช่นนี้เอง ที่พูดมานี้คือประสบการณ์วันที่ 7 ของผม
ผมปฏิบัติต่อไปเรื่อยๆ ญาณได้เกิดขึ้นเรื่อยยๆ สมาธิก็ดีขึ้นเรื่อยๆ พอถึงวันที่ 9 จิตหลุดออกไป ขระนั่งปฏิบัติ จิตหลุดออกไปจากร่าง พอมันหลุดออกไป ผมก็กลับมาดูร่างกาย เห็นได้ชัดว่า ร่างกายที่นั่งอยู่นี้ไม่ใช่ของเรา ที่เป็นของเราคือตัวที่ออกไปจากร่างกาย นั้นเอง ตอนสองทุ่มมารายงานพระอาจารย์ พระรูปอื่นๆ ตื่นเต้นยินดี แต่ผมรู้สึกเป็นเรื่องธรรมดา เพราะรู้ว่า ทุกคนมีสิทธิ์แยกจิตออกมาจากร่างกายได้ทั้งนั้น เพียงแต่ทำให้ถึงขั้น คือมีความพากเพียรมากพอ
เมื่อจิตหลุดออกไปจึงเข้าใจว่า การตายของเราเป็นเช่นนี้เอง มันไม่ได้น่ากลัว ไม่ได้ลึกลับอะไร มันเกิดขึ้น จิตหลุดออกไปง่ายๆ เลยเพียงแต่ ถ้าเราพิจารณาร่างกายตามกฎไตรลักษณ์ตัวนี้มันจิต ก็ง่ายๆ นี้คือ การตาย ร่างกายที่เราเห็นก็ไม่ใช่ของเรา มันเป็นของธรรมชาติที่เกิดขึ้นในโลกนี้แล้วเรามาอาศัยอยู่
::)