"แสงดาว"
คราคืนเปลี่ยวเดียวดายได้รู้จัก
เคยทายทักพบพานผ่านอักษร
จรัสแสงด้วยแรงใจให้คนจร
ได้พักผ่อนคราวเหนื่อยล้าทุกคราคราว
ดาวแสงเด่นเร้นสกาวแห่งหาวห้อง
ฉานแสงผ่องส่องใจให้คลายหนาว
ชี้ชวนชมมืดจางสว่างพราว
สุกสกาวเป็นดาวใจให้ทุกคน
ดาวระยับจับฝ้าขอบตาชื้น
ในค่อนคืนตื่นมองไปไม่เห็นหน
พลันดาวดับวะวับวามคามระคน
ฟ้าจึงหม่นกร่นหมองไร้ยองใย
พร่างสะเก็ดดาวผ่องละอองฟ้า
ยังกระจ่างพร่างตาคราเคยใกล้
สุกสว่างอยู่กลางอกสะทกใน
แลส่องทุกดวงใจให้คนึง
ส่งคืนดาวสู่หาวห้วงช่วงไสว
ตราบเท่าแรงแสงดวงใจจะไปถึง
แสงดาวส่องผ่านผ่องฟ้ามาตราตรึง
ด้วยเคารพและคิดถึงซึ่งแสงดาว
อ้างข้อความนี้
Bookmarks