ข้าวไหม่ปลามัน..

[บ่าวเอ]

สมัยก่อนบ้านเมืองยังไม่เจริญ การที่จะใด้ซึ่งข้าวสาร ต้องใช้แรงงานคนตำด้วยครกไหญ่
กล่าวถึงสามีภรรยาคู่หนึ่งซึ่งพึ่งแต่งงานไหม่ และในบ้านหลังนั้นก็ยังมีพ่อตาร่วมชายคาด้วย กะคืออยุ่กันเป็นครอบครัวไหญ่ อยู่มาวันหนึ่งข้าวสารหมด ฝ่ายผู้เป็นภรรยาเลยต้องตื่นแต่เช้า เกือบๆตี 5เพื่อที่จะตำข้าว ให้ทันหุงเพื่อใส่บาตร ฝ่ายสามีซึ่งรู้สึกตัวขึ้นมาคลำหาเมียไม่เจอจึงใด้เรียกหา..
สามี... พูดว่า..เฒ่าๆๆ เอ้ย ยาสูบอยู่ไส
ภรรยา... พูดว่า..อยู่เทิงหัวนอนเด้ละ หาเบิ่งเห็นบ่
ฝ่ายสามีก็ทำเป็นหาไม่เจอ เลยแกล้งอยากจะให้เมียขึ้นมาหาจึงใด้ตอบกลับไป
สามี.... พูดว่า โอยหาบ่เห็นดอกจักอยู่ไส มาๆๆ หาให้แน ไวๆๆ แน มันหนาว....
ภรรยาซึ่งเหนื่อยอยุ่แล้วเลยตอบไปว่า หาเอาเอง ฝ่ายสามีก็เรียกๆๆ อยูหลายครั้งหลายคราว จนเป็นที่หนวกหูของพ่อตาที่อยากจะพักผ่อนและใด้ยินเสียงเรียกมาตั้งนานแสนนานแล้วจนอด
ที่จะพูดไม่ใด้ จึงพูดสวนกลับไปว่า
...โอยไปหาเยี่ยวถิ่มสา... ทิดเอ้ย... มันสิแจ้งแล่ว..ไปๆๆๆ ::)::)