เมื่อสิบสี่กุมภามาบรรจบ
เวียนมาครบอีกคราหลังหน้าหนาว
ละอองฝนสาดมาเป็นคราคราว
กุหลาบขาวชูช่อล้อสายลม
หัวใจบานเต็มต้นอีกหนแล้ว
ฉาบฉายแววรักชื่นจะขื่นขม
ว่ารักแท้หรือลวงให้อกตรม
ตราบสิ้นลมคิดถึงวัน"ฉันรักเธอ"
วาเลนไทน์เวียนผันมาวันนี้ ที่สิบสี่พอศกห้าหนึ่ง
รักแก่กันควรมากล้นท้นฤดี เรื่องหมองศรีที่มีควรปลดปลง
ความถือดีมีจิตมิจฉาทิฐิ ความชอบติเอาแต่ใจจนไหลหลง
ควรลดลงพยายามว่าตามตรง มีประสงค์ให้ทุกฝ่ายสบายใจ
ไม่แน่ใจจงนับหนึ่งถึงสิบ ไม่ควรรีบผรุสวาทอาจเสียหาย
ผู้พูดอาจพิจารณาว่าสมใจ แต่ผู้ฟังแทบขาดใจเมื่อได้ยิน
ในวันแห่งความรักฝากให้คิด ไม่ควรเข้าใจผิดว่าติฉิน
รักเจ้าหรอกจึงบอกไว้ให้ยลยิน เพราะเจ้าคือดวงชีวินจนสิ้นใจ
Bookmarks