เถียงนา...บ้านมหาเรา
คนเหงาเหงา เข้ามา ขออาศัย
เหนื่อยเหลือเกิน เดินหาหลัก ที่พักใจ
คนหนึ่ง ที่ไคร เขาไม่แคร์
ในอดีต วานวัน อันแสนโศก
แทบลาโลก เมื่อไคร ไม่แยแส
คนคนหนึ่ง ร้องให้ ไครไม่แล
ใจดำแท้ ใจใคร ใจแสนดำ
เหลียวหาคน ปลอบใจ มิได้เห็น
ทุกข์ลำเค็ญ ร้าวฤดี ที่ไครย่ำ
ไครนะไคร ใจไม้ ไส้ระกำ
ไครนะไคร ตั้งใจทำ ให้ช้ำตรม
ไครคนนั้น ลืมคนหนึ่ง ไม่ซึ้งแล้ว
ไครเปลื่ยนแนว รักใหม่ ใครสุขสม
ไครไม่สน คนหนึ่ง ซึ่งระทม
คนคนหนึ่ง ชื่นชม เดินซมซาน
มาขอเพิ่ง บ้านมหา ณ ที่นี้
ถามหามี บ้างใหม ไครสงสาร
มาปลอบทุกข์ ให้พ้นท้อ ทรมาน
เติมความหวาน สู่ห้องใจ แทนไครที
คนคนหนึ่ง จะขอ รออยู่นะ
ตรงบ้านมหา จะรอคอย ไม่ถอยหนี
เจ็บแสนเจ็บยังอยากรักอีกสักที
จะคอยพบ ไครคนนี้ ที่บ้านมหา
Bookmarks