เมื่อความรักต้องจบลง


สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้อยู่ในสภาวะอันเดียวกันทั้งนั้นแหละค่ะ
มีเกิดขึ้นแล้วก็มีจบลงค่ะ

เมื่อเราได้มองเห็นถึงความเป็นจริงของความรักที่เราเห็นว่ามันจะต้องจบลง
ก็ขอให้มองเห็นอย่างคนที่ไม่ตายทั้งเป็นดีไหมคะ
ขอให้มันเป็นการจบอย่างคนที่มีปัญญาที่จะเรียนรู้ว่า
เมื่อเราต้องพลัดพรากจากของชอบ ของรัก

เราจะไม่ทุกข์ได้อย่างไรจากการพรากตรงนี้ นั่นเป็นเพราะว่าเราเข้าใจ
มีความไม่หวั่นไหวในจิตใจของเราที่จะเรียนรู้กับมันว่า

เมื่อสิ่งนี้ต้องจบลงเราจะเกิดขึ้นอย่างคนที่เห็นว่าการจบนั้นมีพุทธิภาวะในใจของเรา
คือความแข็งแรงในใจของเราเติบโตขึ้น การมีชีวิตอย่างคนไม่เศร้าหมอง
ไม่เศร้าโศก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

นั่นคือศักยภาพในตนของเราที่แข็งแรงขึ้นค่ะ
การได้เรียนรู้ว่าความรักที่ขาดสติปัญญานั้น
มันจะทำให้เกิดผลพวงแห่งความทุกข์ เมื่อเราต้องจบมันลง
เราได้เรียนรู้แล้ว เตรียมตัวรักครั้งใหม่ดีไหมคะ

พัฒนาความรักของเราอย่างคนที่มีปํญญาให้มาก อย่ารักด้วยความหลง
อย่าหลงไหลในความรัก แต่จงมีความสุขที่ได้รัก

เปิดใจเราให้กว้างขวางที่จะมีความสุข ที่ได้รักและไม่เลือกปฏิบัติ
อย่ารักเพราะคนนั้นน่ารักนะคะ แต่จงรักเพราะเขามีชีวิต

และเราก็มีชีวิตในขณะที่รักด้วย
ถ้าอย่างนี้การจบลงจะเป็นการเจริญของชีวิต
ที่มีศักยภาพในการพัฒนาชีวิตของเราให้ก้าวต่อไปค่ะ
มีความสุขที่ได้รักนะคะ และก็มีความสุขถ้าความรักนั้นตัองจบลง


ธรรมสวัสดีค่ะ

บทความจาก แม่ชี ศันสนีย์ เสถียรสุต