สงครามกับความรัก
ครั้งแรกเจอ..พบเธอ..ใจระทึก
มันเต้นตึก..เสียวสะท้าน..พรั่นหวั่นไหว
เพียงสบตา..มันว้าวุ่น..กรุ่นทรวงใน
ป่วนฤทัย..หวาดหวั่น..พรั่นอุรา
เหมือนน้ำทิพย์..อิ่มเอม..ชะโลมจิต
ยามครุ่นคิด..ถึงวันนั้น..แล้วโหยหา
อยากอิงแอบ..อยากพบ..อยากสบตา
สุขชีวา..แสนซึ้งใจ..ได้พบเธอ
มินานนัก..ฝันนั้น..พลันสลาย
แห้งเหือดหาย..กรายลับ..ดับเป็นศูนย์
ความรู้สึก..ที่ดีดี..เหลือกองกูณฑ์
หมดสิ้นสูญ..ในไมตรี..มีต่อกัน
เมื่อรู้ว่า..ตัวเธอ..นั้นมีคู่
ความหดหู่..จู่โจม..ประดังผัน
อยากต่อสู้..อยากชิงกลับ..มาเร็วพลัน
แต่ธรรมะ..เป็นตัวกั้น..ฉันจำยอม
ฟ้าช่างร้าย..เสกให้รัก..คนมีคู่
ไยมิอยู่..ส่งให้..เป็นคู่ฉัน
อีกเมื่อไร..จึงจะกลับ..คืนดีกัน
สร้างความฝัน..เพียงเสี้ยว..ก็เกินพอ
หากมิได้..อยู่ใน..สายตาแล้ว
ขอเป็นแก้ว..ในความฝัน..ได้ไหมหนอ
เพราะคิดถึง..จะอดทน..จึงเฝ้ารอ
มิย่อท้อ..ขอเป็นคน..ในหางตา
Bookmarks