" เตือนน้อง "

[โด้ไดอารี่]

เ ตื อ น น้ อ ง

พร่างกระพริบ...ระยิบดาว...จากราวฟ้า
อวลกลิ่นหญ้า...หน้าฝน...ปนดินทุ่ง
คิดถึงสาว...ชาวนา...มาอยู่กรุง
เจ้าทอดทิ้ง...ท้องทุ่ง...มุ่งสู่เมือง
ด้วยแรงฝัน...อันฟูฟ่อง...ของวัยสาว
จึงไต่เต้า...เข้ากรุง...หวังฟุ้งเฟื่อง
มีคนคอย...ช่วยผดุง...ให้รุ่งเรือง
หลบแดดเหลือง...สู่แสงสี...ศิวิไล
พบน้ำปรุง...จรุงกลิ่น...ประทิ่นหอม
คำหว่านล้อม...ชื่นชม...สังคมใหม่
อย่าหลงตัว...ลืมตน...จนเกินไป
เจ้าเติบโต...มาจากไหน...ใส่ใจจำ
จงรักนวล...สงวนตัว...อย่ามัวหลง
สงวนศักดิ์...รักเผ่าพงศ์...จงอย่าถลำ
เรียนจบแล้ว...กลับบ้าน...ไปหว่านดำ
ไปชี้นำ...ช่วยเหลือ...เอื้อคนจน
ถิ่นกันดาร...บ้านป่า...คอยท่าเจ้า
ทุกค่ำเช้า...โหยแห้ง...ทุกแห่งหน
ใครจะช่วย...เขาให้หาย...ทุรายทุรน
เพื่อหลุดพ้น...จากทุกข์ท้อ...ทรมาน
พร่างกระพริบ...ระยิบดาว...จากราวฟ้า
วันเวลา...เวียนวน...เลยพ้นผ่าน
จึงเตือนน้อง...ด้วยข้องห่วง...ดุจดวงมาน
ให้กลับบ้าน...กลับไปหา...บรรดาชน

[WMA]up/file/20150.wma[/WMA]

[บ่าวชัยภูมิ]

เฮียนจบแล้ว กะต้องบ่อลืมถิ่นฐานบ้านเกิดเมืองนอน ถิ่นฐานที่เฮาใหย่ขึ้น

[โด้ไดอารี่]

อิสานเกิดถิ่นบ้าน จากมา

เคยอยู่รอบชายคา หมู่ไม้

เขียนเพียรต่อศึกษา เอ็นเข้า เรียนจบ

รีบเยี่ยมเยือนชานเล้า ช่วยบ้าน พัฒนา